Κανείς δεν μπορεί για μια φορά να πάρει την ευθύνη..
Κανείς δεν θα ξεστομίσει τα λάθη του.
Πως προχωράμε μπροστά?
Πως?
Προχωράμε με κλειστά μάτια!
Για πόσο ακόμα?!
Ο καθένας ας κανει μια δική του μικρή επανάσταση στο
τρόπο που ζει.
Ίσως αυτό να είναι ένα βήμα μπροστά - για ένα μεγάλο ταξίδι!
"Mε ασθενοφόρα και με περιπολικά
ξυπνάνε απ'το όνειρό τους οι ευτυχισμένοι"
Σάββατο 28 Αυγούστου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
31 Αυγούστου.
Ακριβώς απέναντι στην αγανάκτηση της ιδόμορφης ζωής μας, ανταποκρινόμαστε στο άκουσμα κάθε κελαιδίσματος. Ακριβώς απέναντι στο ιστορικό τέλ...
-
7.15 Όλα αυτά που κάποτε σκορπούσαν φόβο, βρεχτήκαν και γίναν λάσπη. Ατρόμητη σε κάθε παιχνίδι υποταγής, με τα χιλιάδες βλέμματα του παρελ...
-
Ακριβώς απέναντι στην αγανάκτηση της ιδόμορφης ζωής μας, ανταποκρινόμαστε στο άκουσμα κάθε κελαιδίσματος. Ακριβώς απέναντι στο ιστορικό τέλ...
-
Να γράφεις μου λένε, να γράφεις να ξορκίζεις τα κακά. Μα είχα γίνει εκατομμύρια θρύψαλλά κομμάτια μέσα σε μία νύκτα - Το θέατρο του παραλ...
9 σχόλια:
Ούτε για το "προχωράμε" είμαστε σίγουροι πια ούτε για το "μπροστά"...
Μου έχουν ξεμείνει 2-3 ελπίδες ακόμη.
Μου δίνεις και εμένα μία :);;;;
axaxaxxaxaxa :P
"Αυτοί που έχουν ακόμη μία ελπίδα, τη χρωστάνε σ' εκείνους που δεν έχουν καμία"...
Δεν είμαι σίγουρη.. Οι ελπίδες δεν χαρίζονται..
Εγώ πάντως ξέρω ότι μόνο η γκόμενα και το αυτοκίνητο δεν χαρίζονται!χαχαχαχαχα
Οι ελπίδες δεν χαρίζονται;;;!!!
με τα σημερινά δεδομένα .. δε νομίζω..
Δημοσίευση σχολίου