Πίσω από τον γκρίζο τοίχο ανασαίνω αδιάκοπα- Χωρίς σταματήμο - Χωρίς δισταγμό!
Πίσω από αυτό τον τοίχο κάποτε ζωγράφισα εσένα και εμένα..
Η τραγική φιγούρα του εαυτού μου με εγκλωβίζει.
Τα τραγούδια σου με ακολουθούν σαν παλιές φωτογραφίες.
Δεν είμαι ούτε σκάλα στον ουρανό ούτε το τέλος του βυθού.
Λίγη παρηγοριά αναζητώ στο μαγεμένο σου μυαλό.
Να με τραγουδήσεις - με στιχάκια μαγικά να μου μπλέξεις
αγάπη με φτερά. Όχι σε κλουβί εγώ να πετώ.
Θέλω να είμαι ελεύθερη στο
δικό σου ουρανό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου