Κάτι νύκτες

Υπάρχουν κάτι νύκτες που καίνε το κορμί μου.
Σαν λάβα γύρω από τα στήθια μου με αναστατώνουν.
Είναι κάτι νύκτες που μυρίζω το άρωμα της υπαρξής σου
Δεν είναι ότι ξέχασα είναι που δεν θυμάμαι
Δεν είναι που δεν θυμάμαι είναι που έχω ξεχάσει.

Ξεφλουδίζει το δέρμα μου..
Μήπως αλλάζει η εποχή?
Μήπως αλλάζει η σκέψη?

Είναι κι αυτές οι νύκτες οι δημιουργικές, οι απλοικές οι σιωπηλές.


.

Ε.

Λόγια και παραγγελιές.
Μικρά Σώματα.
Χυμένοι καφέδες.
Δόσεις καφεινής.
Απέναντί μια κυρία.

Και όλα αυτά να μην μου θυμίζουν τίποτα.
Να δικάζω χαμένες ανάσες.
Να σπαταλώ ενέργεια υποπτέυοντας χαρμόσυνα νέα.
Να γυρίζω όχι μόνο σελίδα στην ζωή μου αλλά και ολόκληρο το βιβλίο.

Θυμήσου ρε τις βόλτες με τα λυσσαμένα σκυλιά.
Ματώνοντας τα κόκκινα βράδια μας.
Τα ξεθωριασμένα τζιν να είναι αγνώριστα.
Οι μοτοσυκλέτες να μας περιμένουν για την τελευταία βόλτα μας.
Και εσυ αγόρι να μην έχεις καταλάβει τίποτα.!


Κοστολογήθηκαν τα όνειρα μου.
Πριν βγουν καν στην επιφάνεια μου.