Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Να-

Μια έκρηξη συναισθημάτων με διακατέχει.
Οι σκέψεις με κυριέυουν με σκοπό να με μειώνουν κάθε νύκτα.

Να με κάνουν αδύνατη.
Να ισορροπώ σε σπασμένο σχοινί.
Να αναρωτιέμαι τα γιατί και τα πως.
Να ψάχνω τρόπους και λύσεις.
Αιτίες και αφορμές.

Και όλα αυτά τα "Να"
Να μην έχουν εξηγήσεις.

Ίσως τα αστέρια στον δικό μου ουρανό να ήταν τόσο φωτεινά
που έχανες τον δρόμο προς εμένα.
Ίσως τα αστέρια σου να ήταν τόσο σκοτεινά
που να μην έβλεπα τον δρόμο σου.

Παράλογες σκέψεις και η ώρα έχει πάει 4.
Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια..

Τέτοια λόγια.. Μα καμία ώρα για να απαντήσεις.












31 Αυγούστου.

 Ακριβώς απέναντι στην αγανάκτηση της ιδόμορφης ζωής μας, ανταποκρινόμαστε στο άκουσμα κάθε κελαιδίσματος. Ακριβώς απέναντι στο ιστορικό τέλ...