Σάββατο 13 Αυγούστου 2011

Α.Α

Μην βγάζεις ούτε άχνα.
Τρόμαξα με όσα είχα σκεφτεί εκείνη την ώρα.
Δεν ταίριαζε με την ιδεολογία του μυαλού σου.




Δευτέρα 8 Αυγούστου 2011

Σχετικά.

Δεν είναι ανάγκη να ξεθάψεις τον εαυτό σου από την ταυτότητα που σου έχουν ορίσει.
Στο πιο μικρό σημείο κρύβεται η αλήθεια.
Κι αν η αλήθεια είναι σχετική.. μερικές φορές είναι περιττή.
Ξεβράζεις τον εαυτό σου στα ρηχά και γίνεται πλεκτάνη των αριθμών ή των ανθρώπων.
Αν ο άνθρωπος είχε την παραμικρή ευκαιρία να σε γνωρίσεί... τότε τα αδιέξοδα που βάζεις δεν θα απαγορεύαν να διαβάσει τα πιο κρυφά σου μυστικά.
Τότε η καρδιά γίνεται ένα δύσβατο μονοπάτι.
Τα όχι και τα μη
Τα ναι και τα μπορεί
Τα ίσως και τα αν
είναι μοναχά κρυφές σκέψεις.
Θα είμαι πάντα εδω με όλα μου τα περιττά σημεία, με όλες μου τις σχετικές αλήθειες.
Με όλα τα όχι τα μη,τα ναι τα μπορει τα ίσως και τα αν.
Κι ίσως κάποτε αυτά απλά να γίνουν τα δικά σου Να.

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011

όνειρα

"Φέρε ένα ποτήρι νερό" είπες με αγριεμένο ύφος.
Aν και το δικό μας ποτήρι είχε ξεχειλίσει απο καιρό.
Σου πρόσφερα τα όνειρα σου έτσι οπως τα ήθελες...
Kαλοφτιαγμένα με ένα ωραίο και πρόσχαρο περιτύλιγμα.
Ένα περιτύλιγμα γεμάτο πόνο.
Εσυ δεν ήσουν δίπλα μου ούτε για ένα δευτερόλεπτο.
Δεν θέλησες να με γνωρίσεις.
Ήσουν τόσο αποσχολημένος με το ΕΓΩ σου.
Αυτό το καταραμμένο εγω σου...

Κάθε νύκτα έκανα την προσευχή μου.
να είσαι καλά.. ελπίζοντας να ξυπνήσεις και
να με αγγίξεις. Να μου διαβάσεις μια γλυκιά ιστορία
όπως έκανες πριν τόσα χρόνια.
Αλλά τι ίστοριες γυρεύω?
Οι ιστορίες είναι για τα χαζά παιδιά.
Όσες προσευχες κι αν έκανα.
Εσυ ήσουν εκεί.
Άδειος.
Μονότονος.
Σκληρός.
Πάνω σε αυτή την καρέκλα.
Σε αυτή την καρέκλα που κάποτε μου
χαμογελούσες και μου έλεγες για όνειρα και φιλοδοξίες.
Ποια όνειρα και ποιες φιλοδοξίες αγόρι μου?
Τωρα δεν υπάρχει τίποτα.
ένα κενό.
Ένα κενό που δεν μπορείς καν να το αναπληρώσεις.
Γιατί απλά δεν έχεις την δυνατότητα να αγαπήσεις.
Το μόνο που αγαπας είναι αυτό το καταραμμένο Εγω.
Αυτό που πάντα μας χώριζε.

Εξακολουθείς να είσαι εκεί. Με ένα κομμάτι χαρτί.
Κάτι θα γραφείς...Δεν γνωρίζω.. Ίσως να είναι άθλιοι υπολογισμοί.

Τώρα για ποια όνειρα να μιλήσουμε.
Εμείς που μοιάζουμε σαν δυο ξένοι.
Δυο ξένοι που μοιράζοντε το ίδιο κρεβάτι.
Να μ αγγίζεις και να αηδιάζω.
να σε αγγίζω και να τρομάζεις.
Τώρα για ποια όνειρα να μιλήσουμε?
Για ποια..
Να ήταν όλα αλλιώς..
Να ήταν όλα διαφορετικά!
Να ανάπνεα από την καρδιά μου
και να ζούσα από το σώμα μου.
Να κυριαρχούσα το εγω μου!
Να απολάμβανα τις στιγμές.
Να μην μετρούσα το κάθε λεπτό
Να έπαιζα στην μελωδία του έρωτα σου
Να έτρεμα στο άγγιγμα σου.
Να σου ψυθίριζα τραγούδια
Να μιλούσα χωρίς αναστολές.
Να σιωπούσα γιατί ήδη έχω πει αρκετά.
Nα γελούσα δυνατά για όσα με πονάνε...

Τρελλάθηκα στο ορκίζομαι!
Έκανα σαν μανιακή.
Φώναζα και ουρλιαζα.
Πονούσα τον ίδιο μου το εαυτό.
Ξυπνούσα με ένα τρόμο.
Η καρδιά μου παεί να σπάσει.
Δεν αντέχει!
Μα σταματάω κάπου εδω..
Προσπαθώ να βάλω όλες μου τις σκέψεις σε λογική σειρά.
Λογική Ή Συναίσθημα;
Ποιο τραγούδι θα μου έλεγες άραγε.. αφού ξέχασες τις νότες.
Τι χόρο θα μου χόρευες.. αφού ξέχασες τα βήματα.

31 Αυγούστου.

 Ακριβώς απέναντι στην αγανάκτηση της ιδόμορφης ζωής μας, ανταποκρινόμαστε στο άκουσμα κάθε κελαιδίσματος. Ακριβώς απέναντι στο ιστορικό τέλ...