Τελευταία ρουφηξιά πριν να αφήσω το τσιγάρο στο τασάκι και να αποχωρήσω.

Δεν τόλμησα να κοιτάξω πίσω μου, δεν ήθελα να κρατήσω στο μυαλό μου την τελευταία εικόνα, δεν ήθελα να πω το μεγάλο αντίο.

Συνηθίσαμε άλλωστε, χρόνια τώρα....τα μικρά, τα στιγμιαία αντίο, εκείνα τα ανούσια που δεν αντέχαμε για πολύ και στην εβδομάδα επικοινωνούσαμε. 

Η σιωπή μας, η μεγαλύτερη  μας κραυγή.

Δεν παίξαμε άρα θεωρώ ότι δεν χάσαμε.

Θα σ'αγαπώ  σε αυτή την ζωή αλλά θα σε περιμένω στην επόμενη.

Σκυλί.

Τέντωσα τα αυτιά με ενθουσιασμό που ένιωθα σαν το σκυλί που το είχαν βγάλει από το κλουβί.
Τα μάτια μου γούρλωσαν στο πλήθος.
Χάρηκα.
Χάρηκα και το έδειξα με την ψυχή μου -  και η ψυχή δεν κάνει λάθος.
Μέσα σε μια παράλληλη  σκοτεινιά  που αναπνεύσαμε και νικηθήκαμε, τα φώτα λαμπιδίζουν στα μάτια μας κι τα θηρία της καταπιεσμένης μας αγάπης έκλαψαν από λύπηση προς εμάς.