Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

Χάσαμε της νιότης μας τη ζεστασιά.
Χάσαμε ότι μας είχε απομείνει.
Τώρα είμαστε αλήτες και απλανείς.
Τα απογεύματα πηγαίνω βόλτες.
Δεν σταματώ να περπατώ.
Κάπου θα υπάρχει ένας προορισμός.
Κάπου θα υπάρχει ένα ζεστό χέρι να με τραβήξει-

Όταν δεν θα φοβάμαι να χαμογελάσω σε έναν άγνωστο,
τότε θα πάρω την απόφαση ότι η ζωή είναι μικρή, τόσο δα,
που δεν θα  έχω τον χρόνο να αναλώνουμε σε ψεύτικες σχέσεις,
σε ανόητες παρεξηγήσεις και σε δήθεν σοφούς ανθρώπους.

Τώρα που μου τελείωσε η υπομονή,
θα πάρω τα βουνά,
να καθαρίσω τη ψυχή μου.
Πολλά έχει τραβήξει κι αυτή.
Μα δεν παραπονιέται αλλά ούτε μιλάει..

31 Αυγούστου.

 Ακριβώς απέναντι στην αγανάκτηση της ιδόμορφης ζωής μας, ανταποκρινόμαστε στο άκουσμα κάθε κελαιδίσματος. Ακριβώς απέναντι στο ιστορικό τέλ...