Να γράφεις μου λένε, να γράφεις να ξορκίζεις τα κακά.
Μα είχα γίνει εκατομμύρια θρύψαλλά κομμάτια μέσα σε μία νύκτα -
Το θέατρο του παραλόγου θα έλεγα.
Η ψυχή να πονά και οι αισθήσεις να χαμογελούν.
Παράδοξο και άδοξο.
Είχα ονομαστεί μάνα, κουβαλώντας ένα όνειρο, ένα παραμύθι που είχε γίνει πραγματικότητα - και είναι τόσες απερίγραπτα πολλές οι ευθύνες μιας μάνας.
Είχα ζήσει μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα όλα τα πρώτα που μπορείς να φανταστείς, η πρωτη φορά που θα το έβλεπα, η πρώτη φορά που θα το άκουγα, η πρώτη φορά που θα μου γελούσε όταν θα με κοιτούσε.
Μα η ζωή είναι παράδοξη και άδοξη.
Εϊχα γίνει εκατομύρια θρύψαλλά κομμάτια μέσα σε μια νύκτα.
Κανένα "πρώτο" δεν αξιώθηκα να ζήσω - κανένα αστέρι δεν πρόφτασα να αγγίξω.
Πονάω σιωπηλα,νεκρά, με μυστικότητα - μα τι να πω,,,
ειναί τόσες απερίγραπτα πολλές οι ευθύνες μιάς μάνας.
Μα είχα γίνει εκατομμύρια θρύψαλλά κομμάτια μέσα σε μία νύκτα -
Το θέατρο του παραλόγου θα έλεγα.
Η ψυχή να πονά και οι αισθήσεις να χαμογελούν.
Παράδοξο και άδοξο.
Είχα ονομαστεί μάνα, κουβαλώντας ένα όνειρο, ένα παραμύθι που είχε γίνει πραγματικότητα - και είναι τόσες απερίγραπτα πολλές οι ευθύνες μιας μάνας.
Είχα ζήσει μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα όλα τα πρώτα που μπορείς να φανταστείς, η πρωτη φορά που θα το έβλεπα, η πρώτη φορά που θα το άκουγα, η πρώτη φορά που θα μου γελούσε όταν θα με κοιτούσε.
Μα η ζωή είναι παράδοξη και άδοξη.
Εϊχα γίνει εκατομύρια θρύψαλλά κομμάτια μέσα σε μια νύκτα.
Κανένα "πρώτο" δεν αξιώθηκα να ζήσω - κανένα αστέρι δεν πρόφτασα να αγγίξω.
Πονάω σιωπηλα,νεκρά, με μυστικότητα - μα τι να πω,,,
ειναί τόσες απερίγραπτα πολλές οι ευθύνες μιάς μάνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου