Δευτέρα 18 Μαΐου 2015

Απ' την αρχή μέχρι το τέλος,
εμποδισμένα απο το βέλος
ιστορικα και κλισέ φινάλε
ερωτηματικά, σαν να μην φταίνε
οι τάδε.

Κι αν στο βάθος υπολογίζεις με τα σοφά σου να με αγγίξεις,
μη σταματάς, μη φοβερίζεις, τις πίσω σκηνές θα τις καλύψεις.

Δεν είναι η μόνη μου η ευκαιρία,
δεν είσαι η μόνη μου ιστορία,
δεν γράφτηκε για εμένα τέλος,
δεν έπαψα να αναθεωρώ το βέλος΄

Στα σκοτεινά σου, έλα και πάμε,
να μη γεμίζω με αυταπάτες,
να αναγνωρίσω την οσμή σου,
της ψεύτικης φθηνής ζωής σου.


Στην ομοιοκαταληξία μη ψάχνεις
πάθη,
ούτε ζωή για να μ'αρπάξεις,
τώρα που ζωο, έχω γίνει αγρίμι
και δυστυχώς δεν με καλύπτεις.

Πάρε τη ζωή σου απ' την δικιά μου,
μη με φορτώνεις με την δουλειά σου,
πάρε την όμορφη ζωή σου,
μη σου χαλάσω την γιορτή σου.

Κι αν αναθεωρήσω τις απραξίες,
βίβα για δεύτερες ευκαιρίες,
για τις ψυχές που δεν μιλάνε
για τις μετανιωμένες μέρες που δε κυλάνε.

Κυριακή 17 Μαΐου 2015

Είχες εκμεταλλευτεί το έξυπνο σου μυαλουδάκι κι όταν με έβλεπες να πέφτω σε παγίδες,
με έστηνες στον τοίχο να τα ακούω,
να είμαι πιο προσεχτική να μην είμαι τόσο αφελής -

Είχες εκμεταλλευτεί το ταλέντο σου στο πολύ μπλα-μπλα
και με είχες ήδη πείσει ότι ο έρωτας είναι επιδόρπιο - είναι προαιρετικό,
δεν είναι το κυρίως γεύμα, δεν υπάρχει η ποσότητα, ,μήτε ο οργασμός των αισθήσεων...

Με είχες πείσει να ζω μια ζωή που
δεν γούσταρα,
που δεν έβγαζε ήχους,
με είχες πείσει να μην ονειρεύομαι,
να κοιτάζω το γκρίζο με την ικανοποιήση στο βλέμμα μου
και να μου λες "Έλα ζωγράφισε το παραμύθι σου".




Παρασκευή 15 Μαΐου 2015

Θα ήθελα να ξέρεις ότι το χαμόγελο μου δεν κράτησε για πολύ.
Ότι οι νύκτες είναι σκοτεινές και άδειες.
Ότι οι βόλτες με το αυτοκίνητο είναι μοναχικές.
Θα ήθελα να γνώριζες, έστω να μάθαινες,
ότι η απουσία σου, με ξέσκισε.

Θα ήθελα να ήξερες έστω να μάθαινες ότι σε γυρεύω,
ότι θυμάμαι τα αστεία μας,
θυμάμαι  λόγια που ειπωθήκαν,
ευχές που δεν πραγματοποιηθήκαν.

Θα ήθελα να έρθω να σε βρω, να μου ανοίξεις την πόρτα και να μου κάνεις το τραπέζι,
να βρεις λόγο και αιτια να με κάνεις να χαμογελάσω, έτσι, έτσι όπως έκανες,
έτσι όπως με ζωντάνευες,
όπως ήξερες,
όπωςκρυφά υπέφερες.
 

31 Αυγούστου.

 Ακριβώς απέναντι στην αγανάκτηση της ιδόμορφης ζωής μας, ανταποκρινόμαστε στο άκουσμα κάθε κελαιδίσματος. Ακριβώς απέναντι στο ιστορικό τέλ...