Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Πάρτυ!

Εσείς με τα γκρίζα σακκάκια και τις στενές γραβάτες
που φτάνουν στο λαιμό,
που σας πνίγουν και μας πνίγουν.
Εσείς με το χαμόγελο το ειρωνικό,
με πτυχία στον τοίχο σαν εικόνισμα
ενός θεοφοβούμενου λαού.
Εσείς που παίζετε την ζωή μας σαν χαρτί
και ούτε μια πάσα δεν δίνετε σωστή
και άσσους κρύβετε στο μανίκι
σαν τα ποντίκια με το τυρί.
Εσείς που τα νύχια μας τα τρώτε
για φαί
και κάνετε το party μια ζωής.

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Πόσες φορές ακούεις κάτι μες στο ράδιο τζαι θυμίζει σου κάποιον.
Πόσες φορές περπατάς τζαι συνδέεις άτομα τζαι καταστάσεις.
Εχτές εκάθεστουν σε ένα παγκάκι μαζί τζαι εγελούσετε τζαι ο κόσμος γύρω ήταν ανύπαρκτος.
Σήμερα κάθεσαι μόνος σου, άτε να έσχεις κανένα τσιάρο στα σχέρκα σου για να βράζεις μέσα σου.
Πόσες φορές συνάεις τα φτερά που αποκτάς με έναν άνθρωπο, διπλώνεις τα τζαι βάλεις τα ξανά πίσω στην ράσχη σου. Πόσα χτάρματα έσχει τζίνη η ράσχη σου τζαι πόσα άλλα να αντέξεις.
Ένθελω να βλέπω ούτε μια καρδούλα μες στο δρόμο.
Ο έρωτας μακάρι να γιορτάζετουν κάθε μέρα - να είσχε ούλα τα χρώματα.
Να ήταν γιορτή.
Να έφκαινα να περπατούσα τζαι να έβλεπα έρωτα παντού.
Να μεν σταματούσαν να αγαπούσαν τζαι να το δείχναν.
Να σε πνίαν τα φιλιά τζαι οι αγκαλιές που παντού.
Ήσουν ο πιο ωραίος έρωτας της ζωής μου.
Τόσο ανύπαρκτος και τόσο υπαρκτός.
Δεν θα σου μιλήσω για αγγελάκια.
Δεν θα σου μιλήσω για αστεράκια
και για όλα αυτά τα μικρά.
Θα σου θυμίσω ότι ο έρωτας χτυπά καθημερινά,
κι αν σε πονά, στο τέλος σε κάνει να χαμογελάς.
Θέλω να σε ερωτευτώ ξανά, να δώσεις μέσα μου όλη την χαρά.
Να με κάνεις να βγω από τα όρια μου ξανά/
Να με κάνεις να κάνω πράγματα τρελλά.
Θα ήθελα να ήταν όλα όπως παλιά σαν εκείνη την φορά,
που μου έδωσες φωτιά και ζωντάνεψε ένας πόλεμος συναισθημάτων.
Μήπως μπορέσω να βρω τα πόδια μου ξανά.


Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Eν βλέπω όνειρα πλέον.
Η καθημερινότητα μου έγινε ένας άγριος χορός, με πολλούς κομπάρσους, γνωστούς - άγνωστους.
Εν τζαι φοούμαι αν θα ξιάσω κανένα, ούτε αν θα θυμούμαι κάποιον.
Έγινε η ησυχιά του κορμιού σου μια ρομαντική μελωδία.
Ο πόλεμος εν γυρώ μας.
Πολεμούν μας κάθε μέρα.
Που την ώρα που ενά ανοίξω τα μάθκια μου ώσπου να τζοιμηθώ.
Έγινα ένας παλιάτσος του εαυτού μου τζαι δέχομαι συγχαρητήρια για τις πράξεις μου.

31 Αυγούστου.

 Ακριβώς απέναντι στην αγανάκτηση της ιδόμορφης ζωής μας, ανταποκρινόμαστε στο άκουσμα κάθε κελαιδίσματος. Ακριβώς απέναντι στο ιστορικό τέλ...