Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

Υπάρχουν κάτι μάτια που ζαλίζουν τη φωτιά.
Υπάρχουν αυτά τα χείλη που δε σταματάνε να μιλάνε για ελευθεριά.

Κοντοστέκομαι τόσο δα κοντά, τόσο όσα να μυρίσω τις ομορφιές των ζευγαριών.
Είναι κάτι  νύκτες που τα χάδια πληρώνονται φτηνά.
Είναι κάτι χαμόγελα που αρνούνται να ξεσπάσουν σε  γέλια τρανταχτά.

Οι συνάξεις των ανθρώπων είναι σαν τις διαδηλώσεις -
 όλοι φωνάζουν για κάτι αλλά κανείς δεν ακούει -
 κανείς δεν θα δώσει την απαραίτητη προσοχή.
Κανείς δεν θα πονέσει όσο, τόσο, όσο έσυ.
Τόσο.. Όσο..
Όσο , τόσο.
Μπορέσεις να πονέσεις εσύ.

*Γιατί μερικές φορές ο πόνος  είναι προσωπική ευχαρίστηση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

31 Αυγούστου.

 Ακριβώς απέναντι στην αγανάκτηση της ιδόμορφης ζωής μας, ανταποκρινόμαστε στο άκουσμα κάθε κελαιδίσματος. Ακριβώς απέναντι στο ιστορικό τέλ...