Η καθημερινή μου ψυχανάλυση μου.
Το απρόσμενο Εγώ μου.
Οι πιο βαθιές σκιές μου - είναι όλα αυτά που ακόμη δεν έχω πει.
Η αρχή της ενηλικίωσης και ο θάνατος μου καταγράφεται μέσα από τις μικρές μου λέξεις τις απρόσμενες μου παύσεις και τις τελειωτικές μου εκφράσεις.
Όσοι δεν με γνωρίζετε δεν θα με μάθετε και όσοι προσπαθήσετε θα ανταμειφθείτε.
Μη περιμένετε και πολλά -  Μερικά χαμόγελα και κάτι απρόσμενες αγκαλιές.
Δεν θα πάψω ποτέ να αγαπώ την ζωή γιατί με μεγάλωσε.
Με έκανε ευτυχισμένο μέσα από τις δυστυχίες μου και  ώριμο μέσα από τις ανωριμότητες μου.
Δεν θα χάσω την πίστη μου στα ζωντανά δίποδα πλάσματα είτε φορούν φορέματα  είτε φορούν παντελόνια. Άλλωστε κάποιοι ξέρουν να τιμούν ότι κι αν φοράνε.
Οι φυλακές είναι για τους φοβισμένους ή μπορώ να τους ονομάσω συναισθηματικά φορτωμένα όντα - και σίγουρα δεν εννοώ τις φυλακές ως κτίρια.
Έχω δει ανθρώπους να παλεύουν για μια αγάπη.
Έχω δεν ανθρώπους να θέλουν να πετάξουν.
Έχω δει και κάποιους από αυτούς να είναι μίζεροι αναζητώντας ευτυχία στα λεφτά.

Σήμερα περπάτησα αρκετά και σκέφτηκα για αυτούς που εξουσιάζονται από αυτά.
Πως μπορεί μια "αγάπη" να γεννηθεί από χαρτί και ειλικρινά είχα φοβηθεί.
Τότε ανακάλυψα ότι βρίσκομαι στον ουρανό φοβώντας μη με βάλουν σε μια φυλακή.

Η αγνότητα των ανθρώπων εκπορνεύτηκε.
Έγινε  μια κολασμένη νύκτα.
Κάτι τετραγωνικά μέτρα.
Ένα καλοστημένο μοντέλο.
Ένα μάτσο πεταλούδες πεταμένες απάνω στο κορμί σας.

Κρυφτήκατε πίσω από σωρούς διαφημιστικών που σας προσφέρουν μια φθήνια με σκληρή ποιότητα.
Μια σκληροπυρηνική σκήνη μιας Χολιγουντιανής ταινίας. Τάχα ερωτεύεστε τάχα αγαπάτε τάχα αφοσιώνεστε.  Γεννάται άνθη και δημιουργείτε τέρατα.

Γεννάται άνθη και δημιουργείτε τέρατα...