Η φύση που κατηγορούσες,
η μιζέρια που κουβαλούσες,
τις ευθύνες που δεν μετρούσες,
τις μαλακίες που δεν σταματούσες,
στα αστεία που δεν χειροκροτούσες
η αλαζονεία που επικρατούσε.

φτύνω στο κόρφο μου μη με ματιάσει  μάτι -







 

Πίσω από τα κάστρα σου
ψιθυρίζεις τις ανάγκες σου.
Πίσω που τις σκιές μου
αμφιβάλλεις την υπαρξή μου.