7.15

 Όλα αυτά που κάποτε σκορπούσαν φόβο, βρεχτήκαν και γίναν λάσπη.

Ατρόμητη σε κάθε παιχνίδι υποταγής, με τα χιλιάδες βλέμματα του παρελθόντος να με τραβάνε πίσω στην δήθεν βάση μου -  χαμογελάω γυρίζοντας δελεαστικά την πλάτη μου.

Στη καινούρια βάση της ατέρμονης εξερεύνησης του εγω μου, τριγυρνώντας με μυστικό στέμμα τίτλου, παινεύοντας εριστικά τον εαυτό μου, τραντάσσομαι απο εκείνη την βροχερή ημέρα του Νοέμβρη.

Και αν κάποιοι βυθίζονται στις σκέψεις των καιρών, στα ερωτηματικά της υπαρξής τους και μία δηθεν κατάθλιψη της εποχής, εγω σε ευχαριστώ που με προκάλεσες να σ΄αγαπάω για πάντα.