Πάντοτε χτυπούσες την πόρτα μου την νύκτα όταν έφτιαχνα τα όνειρα μου..
έτσι απλά για να με στοιχειώνεις..έτσι απλά για να σε φοβάμαι..

Δεν έπαψα όμως ποτέ να σε φοβάμαι, ακόμη εξακολουθώ!
Αγριεύομαι όταν την νύκτα χτυπάς την πόρτα μου
και αναζητάς μια δική μου κουβέντα.

Λες πως μια κουβέντα μου θα σε αναστήσει ξανά.
Αλλά έχεις ξεχάσει πως εγώ έχω πεθάνει εδώ και πολύ καιρό..

Κατασκοπεύεις τα βήματα μου πίσω από την βαριά μαύρη κουρτίνα.
Πληγώνεσαι όταν χαμογελάω γιατί δεν σου ανήκει αυτό το χαμόγελο.
Πληγώνεσαι όταν πονάω γιατί δεν σου ανήκει αυτός ο πόνος.

Κατασκοπεύεις πίσω από μια κλειδαρότρυπα
Στοιχειώνεις τα όνειρά μου
Αναζητάς..
Πονάς...
Μετανιώνεις..
Μετανιώνεις..
Μετανιώνεις...


Μετανιώνω...