Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

Και τι δεν εύχομαι..

Ήθελα να ήμουν πιο δυνατή,
να μη λύγιζα σε συναισθηματισμούς.
Ήθελα να βγαίνει συχνότερα
το αντράκι που κρύβω μέσα μου.
Να μην ξεσπάω τόσο συχνά.
Να μην είμαι τόσο ρομαντική.
Να μη πιστεύω σε ανόητα παραμυθάκια.
Να μην ανεβάσω το πήχη τόσο ψηλά.
Να γνωρίζω ότι πρίγκηπες δεν υπάρχουν.
Να μη βλέπω τα δάκρυα μου καθημέρινα -
μακάρι να μην υπήρχαν τόσο συχνά στη ζωή μου!
Μακάρι να μην εύχομουν τόσο πολύ.
Αλλά να τα πραγματοποιούσα κάθε ευχή.
Να ήταν τα λόγια πράξεις και οι πράξεις όχι μόνο λόγια.
Να μπορούσες να διάβαζες κάθε κίνηση μου.
Να με αγαπούσες πιο πολύ, να με θαύμαζες
και να με χειροκρότούσες συχνότερα.
Να έκανες μια φορά κάτι μεγάλο για εμένα.
Να μη με βασανίζαν οι σκέψεις κάθε μέρα.
Μακάρι να μη φοβόμουν τόσο πολύ.
Να μπορούσα να είμαι έστω και λίγο εγωίστρια.
Να σκεφτώ τον εαυτό μου.
Μακάρι να μπορούσα να είμαι ένα πουλί.
Δεν θα ήξερα πότε μια σφαίρα θα με καρφώσει.
Αλλά θα ήξερα ότι ήμουν ελεύθερη για κάποιες στιγμές.

Πρέπει να αναγκάσω τον εαυτό μου - να βρει τον εαυτό του...

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχει λόγος που είμαστε αυτό που είμαστε, απλώς δεν έχεις αποκτήσει ακόμα το γνώθις αυτόν. Μην προσπαθείς να γίνεις κάτι που δεν είσαι ... θα μισείς τον εαυτό σου.(εκ πείρας)

Ελπίδα. είπε...

Δεν θα ήθελα να αλλάξω εκείνο που είμαι..
Απλά μερικές φορές σου συμβαίνουν καταστάσεις που θα ευχόσουν να ήσουν λίγο αλλιώς για να μπορέσεις να τα αντιμετωπίσεις.
Για να ευχόσουν να ήσουν αλλιώς, τότε ξέρεις και τι είσαι, και ποιος είσαι και τι θες :) Ευχαριστώ που συνεχίζεις να με διαβάζεις. :)

Ανώνυμος είπε...

Ναι !Ξέρω τι εννοείς αλλά ... αν ήσουν αυτός ο άλλος ίσως είχες άλλα προβλήματα, που εσύ μπορείς να αντιμετωπίσεις, με λίγα λόγια θα ευχόσουν να ήσουν ο παλιός σου εαυτός. - Παρακαλώ , αλλά γιατί να μην σε διαβάζω....

31 Αυγούστου.

 Ακριβώς απέναντι στην αγανάκτηση της ιδόμορφης ζωής μας, ανταποκρινόμαστε στο άκουσμα κάθε κελαιδίσματος. Ακριβώς απέναντι στο ιστορικό τέλ...