Δεν γύρισα να ακούσω ούτε μία σου λέξη.
Δεν άκουσα ούτε πως ήρθες ούτε πως έφυγες.
Ήρθες, ξέσπασες και έτρεξες.
Ούτε πρόλαβα να σου πω πόσο λείπεις, πόσο απουσιάζεις.
Το σκοτάδι μου φέρνει νοσταλγία.
Το κρύο με αναστατώνει.
Και η μυρωδιά του καλοκαιριού με αποτελειώνει.
Δεν θυμάμαι καν τι σου είχα πει τι μου είχες πει και άρχισα να κλαίω.
Δεν σταματούσα να κλαίω, κι αυτή η άρνηση του εαυτού μου με παγιδεύει.
Έχω ξεμείνει από λευκά φτερά κι αυτό το καταραμένο ράδιο δεν σταματά να τραγουδά.
Οι προσπάθειες είναι εύλογες για ένα κομματιασμένο εαυτό.
Στο χαρτί σου να γράφεις πόσο σου λείπω

να το επιδιώκεις 

να μην το ξεχάσεις.

Στο χαρτί  σου να γράφεις για μένα

για όλο αυτό τον πόνο.

Να μην πάψεις να πίνεις.

Να ξενυχτάς

Να πονάς.

Να ξευτιλίζεσαι

Να μην νιώσω ποτέ μόνη.