Χάσαμε της νιότης μας τη ζεστασιά.
Χάσαμε ότι μας είχε απομείνει.
Τώρα είμαστε αλήτες και απλανείς.
Τα απογεύματα πηγαίνω βόλτες.
Δεν σταματώ να περπατώ.
Κάπου θα υπάρχει ένας προορισμός.
Κάπου θα υπάρχει ένα ζεστό χέρι να με τραβήξει-

Όταν δεν θα φοβάμαι να χαμογελάσω σε έναν άγνωστο,
τότε θα πάρω την απόφαση ότι η ζωή είναι μικρή, τόσο δα,
που δεν θα  έχω τον χρόνο να αναλώνουμε σε ψεύτικες σχέσεις,
σε ανόητες παρεξηγήσεις και σε δήθεν σοφούς ανθρώπους.

Τώρα που μου τελείωσε η υπομονή,
θα πάρω τα βουνά,
να καθαρίσω τη ψυχή μου.
Πολλά έχει τραβήξει κι αυτή.
Μα δεν παραπονιέται αλλά ούτε μιλάει..