Tα Χρόνια -

Εχω εξαντλήσει ώρες με τον εαυτό μου να συζητάω.
Συζητάω από μέσα μου, από έξω μου, από παντού!
Οι γιατροί λένε ότι είναι η καλύτερη ψυχανάλυση.
Εγω δεν τα βρίσκω μαζί μου .Με βαριέμαι!
Μερικές φορές νιώθω ότι είμαι στάσιμη κι αύτο με πληγώνει, έτσι χαστουκίζω τον εαυτό μου και με βάζω τιμωρία. Δεν μου μιλάω και δεν μου δίνω καν σημασία.
Οι μέρες περνάνε και δεν έχω και κάτι σημαντικό να πω.
Ούτε καν οργή.
Ποιος να το φανταστεί!Απαγορευεται να μην έχεις οργή!
Που ζεις? Τι είσαι βρε ζωό? Απαθής!?
Κάποτε το έβρισκα πλεονέκτημα να είσαι απαθής - τρομάρα μου!
Τώρα το βρίσκω το μεγαλύτερο μειονέκτημα.
Είναι σαν να μην υπάρχεις βρε παιδί μου, είναι σαν να μην κουβαλάς ούτε άποψη μέσα στο κούφιο σου κεφάλι.
Τώρα που είπα κούφιο κεφάλι, θυμήθηκα την Θεία Μαίρη... Άσε μην το αναλύσω και βρεθώ εκτεθειμένη για το DNA μου.

Τώρα  σας μιλάω και δεν γνωρίζω γιατί μιλάω!
 Πάει τελείωσε, τιμωρία θα με βάλω πάλι..