το καράβι της ελπίδας.

Καραβάκια απο ελπίδες τριγυρούν μέσα στο μυαλό μας.
Ένα κορδόνι, λίγο σχοινί, μια σταλιά γης, ένα σωσίβιο
είναι η ελπίδα μας ότι θα αλλάξουν όλα....
Θα αναποδογυριστούν - θα ανατιναχθούν...
Κάποτε είχα διαβάσει ότι η "ελπίδα" είναι για τους ηλίθιους.
Είναι για αυτούς που δεν έχουν την εσωτερική δύναμη.

Κάποτε το πίστευα και εγώ.
Αλλά κάποτε ήταν κάποτε!
Σήμερα είμαι με μία ελπίδα αγκαλιά.
Καραβάκια επιπλέουν ταξιδεύουν και μαγεύουν.
Μία άρπα ακούγεται από την στεριά.
Παραλύω στο άκουσμα της.
Σκέψεις με εγκλωβίζουν σαν θηρία.
Μου κρατάνε τα χέρια με μανία.
Οι ψίθυροι στο αυτί γίνονται όλο και πιο έντονοι..
όλο και πιο τρομακτικοί.
Λίγο νερό θέλω!
Λίγο νερο...
Μην με περιφρονείται.
Δεν ζητώ πολλά.
Την βάρκα μου θέλω και λίγο νερό να επιπλέω.