Χαμόγελο

Θα σε παρακαλέσα χιλιάδες  φορές  να ακούσω  ένα
τραγούδι απο εκείνα που είχες  μπλέξει.
Τι τραγικό είναι να ζωγραφίζεις με  το  πινέλο σου στο σκοτάδι!
Απο εκείνα τα σκοτάδια τα διαφορετικά –
που έχουν αλλιώτικη μυρωδιά – που σε αναγκάζουν να ψάξεις
τον εαυτό σου.
Απάνω σε μια άμαξα  αναζητάς τις στιγμές σου –
τις κρατάς μέσα στην χούφτα σου  σφιχτά να μην σου ξεφύγουν-
όπως σου ξέφυγαν τα άτσαλα βήματα της.

Βρήκες ένα κομμάτι ανάσα πεταγμένή σε μια γωνιά.
Τράβηξες για τον γύρο του κόσμου.
Μεταλλάκτηκες σε πικραμένο όνειρο.
Για ένα χαμόγελο όπου αναζητούσες –
έγινες κομμάτια.

Άλλωστε δικό σου ήταν το φταίξιμο και το αναγνώριζες –
το ένωθα κάποιες στιγμές ότι σε ικανοποιούσε αυτό -
το επαινούσες..

Τώρα θλιμμένος μέσα σε μια χούφτα κρατάς το χαμόγελό
της...
Ίσως να είναι το μόνο που σου έχει απομείνει.