Δόσεις χαράς.

Άπλωνες το χέρι σου για λίγη ποσότητα χαράς.
Σε μικρές δόσεις κατάπινες την ευτυχία που σου χάριζα.
Ποτέ δεν παραπονέθηκες.. ούτε για το λίγο ούτε για το καθόλου μου.

Εκεί σιωπηλός σε μια γωνιά περίμενες εμένα σαν τον ήλιο το πρωί, σαν αστέρι της βροχής.
Ένιωθες σαν ληστής των στιγμών μου.
Σαν ντροπή στην χούφτα σου κρατούσες τις αναπνοές μου..
Αναζητώντας λίγο ακόμη από το Εγω μου...
Λιγό ακόμη από τον Εαυτό μου...