Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

Υπεριμημένο

Αυτό που μας άλλαξε δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο τελικά.
Δεν είχα συνηθίσει αλλιώς και ήταν υπερτιμημένο πως μπορεί να σε κάνει να νιώσεις ένας καφές,μια μπίρα, ένα μπουκάλι νερό..
Οι ευθύνες μας είναι κυρίως οι σκέψεις ή οι πράξεις που αναγκάζονται να είναι σωστές και μετρημένες. Η οικογένεια είναι ένα μέρος που δεν τόλμησε ποτέ κανείς να πουλήσει και όμως έτσι εύκολα μπορεί να έχει  ξεχρεώσει.
Τα γέλια είναι δανεικά, επίσης και τα δάκρυα.
Μη νοιαστεί κανείς όταν φύγω, θα γυρίσω πλάτη να εξαφανιστώ.
Θα φορέσω το μαύρο μου μανδύα γιατί αυτός μπορεί να κρύψει πολλά από κάτω.
Μη ρωτήσει κανείς τι έπαθα. Δεν έμαθα να μιλάω.
Θα αρχίσω να αντιμετωπίζω την ζωή διαφορετικά και θα το κάνω σιωπηλά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

31 Αυγούστου.

 Ακριβώς απέναντι στην αγανάκτηση της ιδόμορφης ζωής μας, ανταποκρινόμαστε στο άκουσμα κάθε κελαιδίσματος. Ακριβώς απέναντι στο ιστορικό τέλ...