Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2015

Αρχικό Σημείο.

Θα ευχόμουν να ήμουν μουσικός να έλεγχα τις νότες της νοσταλγίας.
Θα ευχόμουν να ήμουν κραυγή με ένταση να εξόντωνα τον πόνο των ανθρώπων.
Έχω κοιτάξει τις αναλογίες, τις περιστάσεις, τις περιπτώσεις και πάντα βρίσκομαι στο αρχικό μου σημείο - στο σημείο του λάθους της αναγνώρισης  - της επικρότησης - της τιμωρίας... και κάποτε θα έλεγα με τουπέ πως δεν φοβάμαι -  ότι για  κοιτάξτε με "Είμαι αγέρωχη" -  ότι έχω γροθιά θαρραλέου γίγαντα - ενός αιώνιου πυγμάχου - ενός ιππότη παραμυθιού.

Να που βρίσκομαι στο ίδιο αρχικό σημείο της περιπλάνησης μου.
Και αυτά που πέρασα δεν ήταν τίποτε άλλο από εφοδιασμό αναμνήσεων, άσκοπες ώρες,  μη προγραμματισμένοι οργασμοί, μισοσβησμένα τσιγάρα, κουβέντες που άφησα στην μέση - είτε γιατί δεν θέλανε είτε γιατί δεν ήθελα και όλα αυτά που βίωσα μου φαίνονται εντελώς αστεία.
Αστεία χωρίς καθόλου γέλιο - με περιπαιχτικό ύφος στην στιγμιαία μου αλαζονεία.

Να που βρίσκομαι στο ίδιο αρχικό σημείο της Ζωής μου.
Με την ίδια έντονη ακριβή ψυχή - την παρθενιά της παιδικής στιγμής.
Με όλα αυτά που μου την δίνουν  - που με υποχρεώνουν να είμαι κομμάτι του ενήλικου κόσμου τους - με τον καθωσπρεπισμό τους πίσω από δεκάδες γραβάτες και ντουζίνα καφέδες στα φλιτζάνια τους.

Να που κανένας δεν εγκλωβίζει κανενός το μυαλό,.
Τις Κυριακές θα με βλέπεις στο πάρκο με τις κούνιες
και στο χέρι  μου γεμάτο μπαλόνια.

Να που όταν θες δεν γίνεται τίποτε στο "Αν"  -
'"Αν" και δεν μου το επιτρέπει
η δικιά μου η αφεντιά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

31 Αυγούστου.

 Ακριβώς απέναντι στην αγανάκτηση της ιδόμορφης ζωής μας, ανταποκρινόμαστε στο άκουσμα κάθε κελαιδίσματος. Ακριβώς απέναντι στο ιστορικό τέλ...