λογαριασμός.

Φτηνά τη γλίτωσα εκείνο το βράδυ.
Πλήρωσα το λογαριασμό και δεν μου περίσσευε ούτε κέρμα εμπιστοσύνης.
Θα κερνούσες έλεγες, θα κερνούσες λίγη χαρά, λίγη αισιοδοξία, λίγη αγάπη, λίγη στοργή.
Ξέρεις...τον καφέ μου τον πίνω γλυκό, με δοσολογία πολύ, το λίγο σου τι να το κάνω,
τι να γευτώ και πως να το προσδιορίσω.
Λίγο μου λες, λίγο τόσο που η γεύση του θα με γλυκάνει.
Λίγο θα μείνεις,
λίγο να με ηρεμήσεις,
λίγο να με αγαπήσεις.

Φτηνά τη γλίτωσα εκείνο το βράδυ, με τα  λίγα σου λόγια.
Δεν ήταν και τόσο δα εύκολο να αντιλαμβάνομαι το "λίγο" και το "πολύ".
Δεν σπούδασα την ιδιαιτερότητα τους αλλά πήρα το πτυχίο μου.

Ξέμεινα με τις ρόδες στο χέρι,
την ελπίδα στα μάτια και την
απελπισία μου στις τσέπες.
Περίσσεψαν κάτι λίγα ψιλά,
όπως τις οι υποσχέσεις σου,
όπως τις δήθεν προβλέψεις σου.

Ξέρεις...τον καφέ μου, θα εξακολουθώ να τον πίνω γλυκό και δεν γουσταρώ να κεράσεις,
ούτε τον λογαριασμό μου να εισπράξεις.

Θα κοιμάμαι από επιλογή μόνη μου,
θα κοιμάμαι όμως πολύ,
θα ονειρεύομαι πολύ,
θα σκέφτομαι πολύ,
θα γελάω πολύ - τόσο πολύ που δεν θα αντέχεις να με έχεις απέναντι σου.

Θα σε ταράζω - θα σε ταράζω τόσο πολύ που θα παίρνεις την κούκλα από δίπλα σου,
για να της κάνεις λίγο έρωτα,
να την κοιτάς λίγο,
να της μιλάς λίγο,
να την γλυκάνεις λίγο.

Τόσο λίγο, όσο ορίζεσαι εσύ.