Θα ήθελα να ξέρεις ότι το χαμόγελο μου δεν κράτησε για πολύ.
Ότι οι νύκτες είναι σκοτεινές και άδειες.
Ότι οι βόλτες με το αυτοκίνητο είναι μοναχικές.
Θα ήθελα να γνώριζες, έστω να μάθαινες,
ότι η απουσία σου, με ξέσκισε.

Θα ήθελα να ήξερες έστω να μάθαινες ότι σε γυρεύω,
ότι θυμάμαι τα αστεία μας,
θυμάμαι  λόγια που ειπωθήκαν,
ευχές που δεν πραγματοποιηθήκαν.

Θα ήθελα να έρθω να σε βρω, να μου ανοίξεις την πόρτα και να μου κάνεις το τραπέζι,
να βρεις λόγο και αιτια να με κάνεις να χαμογελάσω, έτσι, έτσι όπως έκανες,
έτσι όπως με ζωντάνευες,
όπως ήξερες,
όπωςκρυφά υπέφερες.