Μπάζει η ψυχή απο παντού,
μπάζει και με κουβάδες τρέχεις να ξελασπώσεις την ευτυχία σου.
Εϊναι να μη σε τσιμπήσει η μέλισσα,
είναι να μη σε βρει το κεντρί της και μολύνεις την καρδιά.

Μπάζουν τα όνειρα από τις πολυπόθητες σου ανάγκες
και στο τηλεκοντρολ σου γυρεύεις να μη δεις τα φράγματα,
μη δεις ονείρου πράγματα.
Θα βαστάς ακόμη για πολύ.
Θα κοροιδεύεις τον εαυτό σου μεταμφιέζοντας το σε κλόουν,
θα γελάς με τα καμώματα σου,
μη φανερώσεις τα υποσυνείδητα -τεράστια σου χάσματα.

Κομματιάσες τον όρο της αγάπης.
Τετραγώνισες την λογική μου,
και έφθειρες
κάθε παραμυθένια ιστορία.

Κανένας πρίγκηπας.
Κανένας έρωτας.
Κανένα πεπρωμένο.

Συμβιβασμός,
δεύτερες σκέψεις,
υπομονή,
πόνος,
θάνατος.

Εϊναι να μη σε τσιμπήσει η μέλισσα,
είναι να μη σε βρει το κεντρί της και μολύνεις την καρδιά.
Είναι να μη κομματιάσεις την αγάπη.