Σεντούκι.

Σιχαίνομαι που είσαι τόσο δα κοντά να κλείσεις την πόρτα και χλουπ,
τρυπώνεις μέσα στο σπίτι μου γιατί δήθεν έχεις ξεχάσει απάνω στο γραφείο τα τσιγάρα και τον αναπτήρα σου.
Είσαι βρε παιδάκι μου από το πρωί, με αυτό το ασταμάτητο μουρμουρητό  που άρχισες να μου ζαλίζεις το κεφαλάκι, ότι ξαφνικά σου την σκάσανε δυο μπάτσοι και ίσα που δεν πρόλαβες να φορέσεις το κράνος και τώρα θα πρέπει να τα σκάσεις στο κράτος.
"Δεν τους φτάνει πόσα τους πληρώνουμε" "Μας έχουν πατήσει στο λαιμό"  και μυρίζεσαι την εξέργεσή σαν το μηχανάκι που ξεροβήχει όπως τον ογδοντάρη παππού έχωντας την ρεαλιστίκή αλλά οξύμωρη σκέψή ότι, ναι είναι στα τελευταία του, αλλά  δεν παύουμαι να την μοστράρουμε  σαν χυμώδης γκόμενα.

Τι καημός τώρα κι αυτός που θα πρέπει να ξυπνήσεις από το πρωί να τρέξεις να πληρώσεις το εξώδικό και η κίνηση της Αθήνας  μες το κατακαλόκαιρό  δεν παλεύετε.

Ασέ το άλλο που σκέφτομαι...τα κακόμηρα παιδάκια που είχαν την φαηνή ιδέα να πάνε για βουτιές και θα ακούσουν τον βόθρο από το στοματί σου.
Ωιμέ! Ωιμέ!
Τι συμφορά.

Δυο χρόνια σου κάνω την χάρη, ναι ναι... την  χάρη να έρχεσαι να κοιμάσαι σαν το γουρούνι
να τρως σαν τον γουρούνι και να με γαμάς σαν τον γουρούνι -Γούρούνι, σου απόλογούμαι μη το παίρνεις προσωπικά.

Η ζέστη σε χαλάει το κρύο δεν το αντέχεις.
Τηλενουβέλα έχεις καταντήσει.
Βρόμισε όλη η ζωή  μου με την μούρη σου και εσύ δεν λες να ξεκουμπιστείς.
Όσο σε διώχνω τόσο το απολαμβάνεις.

Είσαι ανυπόφορος, εγωκεντρικός και ζηλιάρης.
Να φύγεις, να ξεκουμπιστείς, να ανασάνω λίγη χαρά.
Να φύγεις - να μην τρυπώνεις άλλο μέσα στην ζωή μου,
να πάρεις τα τσιγάρα σου, τον αναπτήρα σου, την "χυμώδης γκομενά" σου
και να πας στο διάολο - να ξεκουμπιστείς.

Να φύγεις, να φύγεις, να φύγεις -

Μυρίζεις θάνατο και είμαι πολύ μικρή  για το σεντούκι σου.