Στο είχα πει απεριοριστές φορέςκαι εσυ δεν με ακουγες.Δεν ήθελες να με ακούσεις.Ήταν αλήθεια.Τώρα τι θες? τι θες και όλο κλαις?τι θες και όλο μετανιώνεις?
Εσυ επέλεξες να είσαι το μαύρο το πιόνι.Και Εγώ αναζητούσα με δυσκολία ένα ματ στην ευτυχία.παρακαλούσα Να είχα όλα αυτά που δεν μπόρεσα.Αυτά τα γαμημένα άσπρα όνειρα που ο καθένας αναζητεί.
Αλλά μεγάλωσα.Άλλαξα.Σε βλέπω τώρα γονατιστό μέσα στις σκέψεις μου.Να δακρύζεις κρυφά.Μα εγω ποτέ δεν σε γνώρισα.Ποτέ δεν σε αγκάλιασα.Απ την πρώτη μέρα ήσουν εχθρικός μαζί μου.Και καλά έκανες!Φοβόσουν μήπως ανακαλύψω ότι κάπου εκεί έχεις και εσύάσπρα όνειρα.Αυτα τα γαμημένα όνειρα που ακόμη τα αναζητώ και εγω.
Εσυ επέλεξες να είσαι το μαύρο το πιόνι.Και Εγώ αναζητούσα με δυσκολία ένα ματ στην ευτυχία.παρακαλούσα Να είχα όλα αυτά που δεν μπόρεσα.Αυτά τα γαμημένα άσπρα όνειρα που ο καθένας αναζητεί.
Αλλά μεγάλωσα.Άλλαξα.Σε βλέπω τώρα γονατιστό μέσα στις σκέψεις μου.Να δακρύζεις κρυφά.Μα εγω ποτέ δεν σε γνώρισα.Ποτέ δεν σε αγκάλιασα.Απ την πρώτη μέρα ήσουν εχθρικός μαζί μου.Και καλά έκανες!Φοβόσουν μήπως ανακαλύψω ότι κάπου εκεί έχεις και εσύάσπρα όνειρα.Αυτα τα γαμημένα όνειρα που ακόμη τα αναζητώ και εγω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου