Τρέμω ολόκληρη.Θυμάμαι αυτά που είπα και παγώνω.
"Πως μπόρεσα;"Θυμώνω ξανά με τον εαυτό μου!
Τραυματίζω τις μέρες μας με λέξεις...
Σε είδα εκέινη την νύκτα.
Και είχα υποσχεθεί πολλά με ένα μου βλέμμα.
Τότε η κάθε σου νύκτα γινόταν μέρα και η κάθε μου σκέψη ένα τραγούδι.
Είχαμε αποκλείσει τον έξω κόσμογια να μην εισχορούν μέσα στα δικά μας όνειρα.
Έτσι κι αλλιώς πάντα έτσι κάναμε.Αλλά τώρα ήμασταν δυο. Είχαμε περισσότερη δύναμη!Είχαμε την δύναμη με την αγάπη μας να δημιουργήσουμε στις πιο άσχημες μας καταστάσεις-την πιο όμορφη στιγμή.
Έτσι πολεμούσαμε! Με την σιωπή και την αγάπη.
Είσαι ένας πραγματικός ήρωας.Στο είχα πει ποτέ;
Στο είχα πει;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
31 Αυγούστου.
Ακριβώς απέναντι στην αγανάκτηση της ιδόμορφης ζωής μας, ανταποκρινόμαστε στο άκουσμα κάθε κελαιδίσματος. Ακριβώς απέναντι στο ιστορικό τέλ...
-
Αυτό το καιρό θέλω να γράφω χωρίς σταματημό... Μία μανία ξεβράζει από μέσα μου. Οι λέξεις θέλουν να καλπάσουν στο πληκτρολόγιο μου. Θέλου...
-
Στερεύουν οι λέξεις. Έχει εξατμιστεί το μελάνι. Πάει να σκάσει από την ζήλια του! Το χαρτί έχει πάρει φωτιά. "Λίγο νερό άνθρωποι, λ...
-
Κανείς δεν μπορεί για μια φορά να πάρει την ευθύνη.. Κανείς δεν θα ξεστομίσει τα λάθη του. Πως προχωράμε μπροστά? Πως? Προχωράμε με κλει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου