Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

Τρέμω ολόκληρη.Θυμάμαι αυτά που είπα και παγώνω.
"Πως μπόρεσα;"Θυμώνω ξανά με τον εαυτό μου!

Τραυματίζω τις μέρες μας με λέξεις...

Σε είδα εκέινη την νύκτα.
Και είχα υποσχεθεί πολλά με ένα μου βλέμμα.
Τότε η κάθε σου νύκτα γινόταν μέρα και η κάθε μου σκέψη ένα τραγούδι.

Είχαμε αποκλείσει τον έξω κόσμογια να μην εισχορούν μέσα στα δικά μας όνειρα.
Έτσι κι αλλιώς πάντα έτσι κάναμε.Αλλά τώρα ήμασταν δυο. Είχαμε περισσότερη δύναμη!Είχαμε την δύναμη με την αγάπη μας να δημιουργήσουμε στις πιο άσχημες μας καταστάσεις-την πιο όμορφη στιγμή.

Έτσι πολεμούσαμε! Με την σιωπή και την αγάπη.
Είσαι ένας πραγματικός ήρωας.Στο είχα πει ποτέ;
Στο είχα πει;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

31 Αυγούστου.

 Ακριβώς απέναντι στην αγανάκτηση της ιδόμορφης ζωής μας, ανταποκρινόμαστε στο άκουσμα κάθε κελαιδίσματος. Ακριβώς απέναντι στο ιστορικό τέλ...