Εκεί που ξέχασα ένα κομμάτι του εαυτού μου,
εκεί που ψάχνω να βρω την ευτυχία ,
εκεί που δεν έχω εισιτήριο.
Εκεί που διάλυσα τον εαυτό μου.
Εκεί που τον αναζήτησα.
Εκει που όλα ήταν τόσο ωραία.
Εκεί που τώρα μου φέρνει θλίψη και πόνο.
Εκεί που τώρα ζω.
Εκεί που τώρα υποφέρω.
Εκεί που δεν θέλω να πηγαίνω και όλο καταλήγω.
Εκεί που είχα χιλιάδες όνειρα, και τώρα δεν μου
έχει μείνει ούτε ένα- ούτε για ανάμνηση.
Εκεί που ξόδευσα την καρδιά μου.
Εκεί που πήγα αντίθετη πορεία.
Εκεί που τρόμαξα.
Εκεί που φοβήιηκα.
Εκεί που έκλαψα.
Είμαι εκεί και δεν το καταλαμβαίνω ακόμη.
Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
31 Αυγούστου.
Ακριβώς απέναντι στην αγανάκτηση της ιδόμορφης ζωής μας, ανταποκρινόμαστε στο άκουσμα κάθε κελαιδίσματος. Ακριβώς απέναντι στο ιστορικό τέλ...
-
Αυτό το καιρό θέλω να γράφω χωρίς σταματημό... Μία μανία ξεβράζει από μέσα μου. Οι λέξεις θέλουν να καλπάσουν στο πληκτρολόγιο μου. Θέλου...
-
Στερεύουν οι λέξεις. Έχει εξατμιστεί το μελάνι. Πάει να σκάσει από την ζήλια του! Το χαρτί έχει πάρει φωτιά. "Λίγο νερό άνθρωποι, λ...
-
Κανείς δεν μπορεί για μια φορά να πάρει την ευθύνη.. Κανείς δεν θα ξεστομίσει τα λάθη του. Πως προχωράμε μπροστά? Πως? Προχωράμε με κλει...
2 σχόλια:
Εκεί που σε έμαθες λίγο καλύτερα.
Πάρε μια καρτ ποστάλ για ανάμνηση και ξεκίνα για καινούργιο εκεί.
Εκεί που θα αρχίσουμε όλοι μας ένα καινούργιο ταξίδι. Καλή συνέχεια
Δημοσίευση σχολίου