Εκεί που ξέχασα ένα κομμάτι του εαυτού μου,
εκεί που ψάχνω να βρω την ευτυχία ,
εκεί που δεν έχω εισιτήριο.
Εκεί που διάλυσα τον εαυτό μου.
Εκεί που τον αναζήτησα.
Εκει που όλα ήταν τόσο ωραία.
Εκεί που τώρα μου φέρνει θλίψη και πόνο.
Εκεί που τώρα ζω.
Εκεί που τώρα υποφέρω.
Εκεί που δεν θέλω να πηγαίνω και όλο καταλήγω.
Εκεί που είχα χιλιάδες όνειρα, και τώρα δεν μου
έχει μείνει ούτε ένα- ούτε για ανάμνηση.
Εκεί που ξόδευσα την καρδιά μου.
Εκεί που πήγα αντίθετη πορεία.
Εκεί που τρόμαξα.
Εκεί που φοβήιηκα.
Εκεί που έκλαψα.
Είμαι εκεί και δεν το καταλαμβαίνω ακόμη.
Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
31 Αυγούστου.
Ακριβώς απέναντι στην αγανάκτηση της ιδόμορφης ζωής μας, ανταποκρινόμαστε στο άκουσμα κάθε κελαιδίσματος. Ακριβώς απέναντι στο ιστορικό τέλ...
-
Στερεύουν οι λέξεις. Έχει εξατμιστεί το μελάνι. Πάει να σκάσει από την ζήλια του! Το χαρτί έχει πάρει φωτιά. "Λίγο νερό άνθρωποι, λ...
-
Κάποια παλιά τραγούδια σε ένα ξεχασμένο cd μου φέραν θύμησες από έναν άλλο κόσμο, ονειρεμένο και παραμελημένο.
-
Απολογισμός 2014. Σαν να οι στεναχώρκες σου τζαι οι χαρές σου μετριούντε με το κουταλάκι. Σαν να θυμάσαι τις λεπτομέρειες τζαι τις μικρο...
2 σχόλια:
Εκεί που σε έμαθες λίγο καλύτερα.
Πάρε μια καρτ ποστάλ για ανάμνηση και ξεκίνα για καινούργιο εκεί.
Εκεί που θα αρχίσουμε όλοι μας ένα καινούργιο ταξίδι. Καλή συνέχεια
Δημοσίευση σχολίου