Κόκκινη Γόβα.

Είναι νύκτες που μας κάνουν πιο μελαγχολικούς.
Είναι κάποιες νύκτες σαν αυτές που νιώθουμε την απουσία του άλλου.
Η ώρα ή εξαντλείται γρήγορα ή πολύ αργά.
Παλιά ξεθωριασμένα μπλουζάκια  από την πολύ χρήση τους.
Κάτι κόκκινα παπούτσια που μου είχες κάνει δώρο κάποτε και δεν τα φοράω μήπως τα καταστρέψω.
Ένα κόσμημα από εσένα, χαρισμένο σε μένα από κάποια παλιά επέτειο μας.
Τώρα ξέχασα και τη μέρα που σε γνώρισα. Πότε άραγε ήταν που σε γνώρισα? Πως ήμουν εκείνη τη μέρα? Ήμουν όμορφη? Σε κοίταξα κατάματα! Μόνο αυτό θυμάμαι αλλά  έχει περάσει καιρός..

Μια μέρα μόνο θυμάμαι.. εκείνη που έφυγα
Εκείνη τη μέρα που κατάστρεψα την σχέση μας.
Εκείνη την μέρα που άλλαξα παπούτσια.Έτσι είναι. Σαν τα παπούτσια.
Επιλέγεις το σωστό μέγεθος που θα είναι κατάλληλο να το χρησιμοποιήσεις
και στις λύπες και στις χαρές.
Ψάχνεις το σωστό χρώμα γιατί εκείνο θα σε ακολουθά και θα σε γεμίζει παντού-
μετα ψάχνεις να βρεις πόσο άνετο είναι στο πόδι σου - γιατί ξέρεις πως ένα παπούτσι είναι σαν μια σχέση-το θες όσο πιο άνετο μπορείς-να μην δυσανασχετείς και να κάνεις σωστά βήματα.

Παπούτσια στο δρόμο,
χιλιάδες παπούτσια,
χιλιάδες άνθρωποι να ψάχνουν
για ταίρι.

Κοκκινα, πρασινα,
μαύρα, μπλε,
διάφορα,
μικρά,μεγάλα,
ψηλά,χαμηλά,
μοντέρνα,απλά

Πολλά και διαφορετικά.
Ο καθένας με την επιλογή του.
Αλλά...

Συγγνώμη που θα στο πω μετά απο καιρό.
Δεν επέλεξες το σωστό μέγεθος για μένα.
Θα με κατάστρεφες πριν τα καταστρέψω αυτά τα καταραμένα κόκκινα παπούτσια...