BaCk iN bLaCk.

Μελαγχολική ακόμη ένα βράδυ.
Κρατιέμαι από το χερούλι της πόρτας προσπαθώντας να κρατήσω την ισορροπία μου.
Σέρνομαι σαν φίδι στο πάτωμα ξεχνώντας ότι έχω πόδια.
Ούτε την δύναμη να φτάσω μέχρι το κρεβάτι δεν έχω - Έτσι βολεύομαι στην ξύλινη ξεχασμένη καρέκλα του παππού.
Ακόμη μία νύκτα μοναχική.
Βλέπω το είδωλο μου στο καθρέφτη. Τίποτα δεν θυμίζει εμένα. Τίποτα από αυτά δεν είμαι εγώ.
Είμαι άλλωστε στο χώρο μου - στο σπίτι μου...
Βάζω στο κομοδίνο την μάσκα που φορώ καθημερινά και αρχίζω να πλημμυρίζω με συναισθήματα.
Όλα ανατρέπονται όταν η πόρτα κλείνει.
Δεν κρύβω τίποτα τώρα. Δεν έχω και τίποτα να κρύψω.
Κανείς δεν με βλέπει.
Κανείς δεν βλέπει πόσο αδύναμη και ανήμπορη γίνομαι.
Τώρα είμαι στο δικό μου καβούκι..που άλλη χελώνα δεν μπορεί να με δει.
Το φως το παγίδεψα έξω - βολεύτηκα στο σκοτάδι.
Στο σκοτάδι είναι η ψυχή μου!
Δύσκολα μου έβαλες.
Όχι πως δεν μπορώ...
Αλλά πονάει.
Πονάει πολύ....
Και ο πόνος μου σταματάει το νου.
Μετατρέπομαι σε άλλον άνθρωπο.
Ένας άνθρωπος που δεν είμαι εγω...

AN-astatwsi.

Μία βουτιά κάτω από τα σύννεφά σου.
Μία σκέψη δίπλα από τα όνειρά μου.
Ένα τραγούδι γύρω από τα συναισθήματά σου.
Ένας κόκκινος ήλιος κοντά στην καρδιά μου.
Τα πρώτα χαζά βήματα μου,
με κίτρινες ηλιαχτίδες στα ψέματά σου.
Κάπως αλλιώς είχα φανταστεί την παντοτινή χαρά μου.
Κόκκινα, πράσινα, μπλε, όμορφα ποιηματάκια
με ένα ραβδάκι τα πιο γλυκά στιχάκια.
Τώρα με ξόρκια βασανίζω τη ζωή σου,
να μην αφήσω στιγμή να χαραμίσω, στην ζωή μου. 
Όλο το φως που υπάρχει είναι δικo μου!
Μην γελαστείς να αρπάξεις ούτε χούφτα αν θες το καλό σου!

Τώρα τα αστέρια είναι για εμένα.
Ούτε ευχή μη τολμήσεις για κανέναν.


Όλα δικά μου θα γίνουν πάλι...
Αφού κατάφερες όλα να μου τα παρείς.

Ισοβίτης στο σκοτάδι.

Είχα ανοίξει τα μάτια μου διστακτικά και τότε ο εφιάλτης
έγινε πραγματικότητα!
Η απουσία σου ήταν εκεί.
Ανέγγιχτα όλα...
Χωρίς δεύτερη σκέψη...
Κουκουλώθηκα κάτω από τα σκεπάσματα και ούρλιαζα σαν μανιακή.
Οι κραυγές με την συνοδεία των λυγμών μου, διέκοπταν την αναπνοή μου.
Σκοτείνιασε θαρρείς τότε ο ουρανός.
Σκεπάστηκα με μαύρα σύννεφα.
Πόσο με χαρακτηρίζει το μαύρο χρώμα-αν μπορώ να το ονομάσω χρώμα-...
Τώρα είναι αλλιώτικα εδώ.
Όλα διαφορετικά!
Οι τοίχοι με εμποδίζουν.
Θέλω να βγω στους δρόμους να σε αναζητήσω...
Και τώρα ο καλύτερος μου φίλος θα είναι ο εαυτός μου- ενώ πάλεψα τόσο πολύ να τον εξοντώσω.
Έχασα τα βήματα μου.
Πρέπει να ξαναρχίσω από την αρχή..
Μα είναι τόσο δύσκολο.
Σαν μία δοκιμασία.
Άραγε τι θα κερδίσω στο τέλος...;

Λ.

Μη φύγεις, μη χαθείς.
Μη γίνεις στάχτη στο κρασί.
Μείνε εδώ μαζί με εμένα αγκαλιά.
Μη πάψεις να μ αγαπάς!
Σταμάτα να μου λες το αντίο σου πια.
Θέλω ακόμη λίγα σου λεπτά...

Close the door.

Αυτός ο χειμώνας έρχεται.. είναι καθ οδόν.
Μην έρθεις. Είναι κλειστή η πόρταγια εσένα.

Σου απαγορεύω να 'ρθείς!

Δες το σαν μια προκαταβολή στις ευχές των Χριστουγέννων.

Σαν μια επιθυμία.

Και ποιος πιστεύει στα Χριστούγεννα?

Κάποια μικρά παιδάκια και κάποια ανόητα κοριτσάκια..

Πότε δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα ήμουν ένα ανόητο κοριτσάκι.

Και ποτέ δεν αποκαλούσα τον εαυτό μου κοριτσάκι.

Αδύναμη, γονατισμένη, ταραγμένη ψάχνω απελπισμένα για θαύματα.

Μόνη μου.

Μόνη μου θα το ζήσω αυτό.

Χωρίς εσένα.

Χωρίς κανένα...

"Κρίμα να μην είσαι εδώ τέτοιες μέρες αν με βρουν, κρίμα να μην είσαι εδώ να γελάς και να σ' ακούω, μα αυτό που με ξεκάνει και μου σταματάει το νου είναι που δεν είσαι καν αλλού"

BΛaCκ

Κομπλεξική γυναίκα σε αποκαλούσαν, χωρίς ίχνος λογικής,
με ένα τσουβάλι ελπίδες στο μυαλό
κάπου ξεχασμένες στο σκοτεινό κελάρι του κρυμμένου εαυτού σου.
Ξύπναγες πάντα το μεσημέρι γιατί δεν άντεχες αυτόν τον ήλιο!
Δεν άντεχες αυτές τις μυρωδιές του πρωινού..
Ποτέ δεν έμαθα...
Αλλά έμαθα εύκολα να σε δικαιολογώ ακόμη κι αν δεν είχαμε ανταλλάξει
ούτε μία κουβέντα...

Όλοι σε κορόιδευαν.
Στιγματισμένη ήσουν από παιδί μικρό..
Έμαθες όμως να κυνηγάς τα θέλω σου και να σκοτώνεις τα πρέπει σου!
Ήσουν πάντα η "τρελή, προοδευτική.φεμινίστρια μιας άλλης διαφορετικής εποχής."
Με ξανθά μαλλιά σαν ξωτικό παλεύεις στην πλατεία του χωριού για μια επανάσταση ζωής.

Πάει πέρασε ο καιρός...
Τα ξανθά μαλλιά εξαφανίστηκαν.
Τα άσπρα πήραν θέση στην περήφανη χαίτη σου!
Ούτε μια άσπρη μέρα,όμως, δεν κατάφερες να ζήσεις.
Μεθούσες από ηδονή όταν συναντούσες τα σκούρα.
Ζούσες για το μαύρο.
Το διαφορετικό- το μυστηριώδης..
Είχες μια αδίσταχτη δύναμη καρδιάς .

Πάει πέρασε ο καιρός...
Έχει μήνες να σε δω.
Θα ήθελα να σου πω κάτι αυτή την φορά...

Σε ζηλεύω!

ΣολΝΤο

Υπομονή δεν εκανά- υπομονή θα κάνω.
Υπομονή δεν έβριζα - υπομονή θα σκάσω.

Μουσική
-Οργασμική
-Άγρια
-Ψεύτικη
-Υποθετική
-Αναρχική
-Τραγική
-Ειρωνική
-Παθητική
-Κατηφορική
-Εμπορική
Με μία λέξη Ξεφτιλιστική.

Άρχισα να ανησυχώ εδώ και πολύ καιρό, γιατί αν..
..Αν η μουσική είναι έκφραση.
Τότε κηρύξαμε πτώχευση ακόμη μία φορά!

Chears!
Ας μη  ξεχνάμε αυτά που αξίζουν.
"Μακάρι ν' ήτανε κάπως αλλιώς...δεν ξέρω"