Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Close the door.

Αυτός ο χειμώνας έρχεται.. είναι καθ οδόν.
Μην έρθεις. Είναι κλειστή η πόρταγια εσένα.
Σου απαγορεύω να 'ρθείς!
Δες το σαν μια προκαταβολή στις ευχές των Χριστουγέννων.
Σαν μια επιθυμία.
Και ποιος πιστεύει στα Χριστούγεννα?
Κάποια μικρά παιδάκια και κάποια ανόητα κοριτσάκια..
Πότε δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα ήμουν ένα ανόητο κοριτσάκι.
Και ποτέ δεν αποκαλούσα τον εαυτό μου κοριτσάκι.
Αδύναμη, γονατισμένη, ταραγμένη ψάχνω απελπισμένα για θαύματα.
Μόνη μου.
Μόνη μου θα το ζήσω αυτό.
Χωρίς εσένα.
Χωρίς κανένα...

"Κρίμα να μην είσαι εδώ τέτοιες μέρες αν με βρουν, κρίμα να μην είσαι εδώ να γελάς και να σ' ακούω, μα αυτό που με ξεκάνει και μου σταματάει το νου είναι που δεν είσαι καν αλλού"

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το απόγειο της κατάθλιψης.... :(

Ελπίδα. είπε...

Πράγματι...

31 Αυγούστου.

 Ακριβώς απέναντι στην αγανάκτηση της ιδόμορφης ζωής μας, ανταποκρινόμαστε στο άκουσμα κάθε κελαιδίσματος. Ακριβώς απέναντι στο ιστορικό τέλ...