Τζίνα που θέλω εν τζαι ξέρει τα κανένας - δαμέ είμαι σε φάση που εν τα ξέρω ούτε εγω.

Ένιξερω ούτε αν μπορώ να κλειστώ σε κουθκιά ούτε αν μπορώ να μπω σε κονσέρβες, αλλά τα αισθήματα εν αισθήματα, εν τζαι μπορώ συνέχεια να φταίω εμένα, εν τζαι μπορώ να σκάζω για να περάσω. 

Εν τζαι είμαι εγω τούτη. Ουσιαστικά καμιά εν είμαι. Ούτε ένα γίνω. 

Εξίασα ντάλως εν τζαι η μουσική.

Πάντα ήθελα μουσική. Πάντα εθαύμαζα τζίνο το πράμα που με κάμνει να νιώθω συναισθήματα.

Τζαι τωρά που εν μου μιλάς, που εν μου γράφεις τίποτε, εσταμάτησε η μουσική - τζαι τούτο ξέρεις ότι με κάμνει να πελλανίσκω. -
Τζαι τζίνο που με κάμνει να πελλανίσκω ακόμα παραπάνω που ούλα εν ότι εμπήκα που μονόδρομο τζαι εν έκαμα ούτε τον κόπο να γυρίσω πίσω., εν σαν να ήθελα να δώσω με τα μούτρα σε ότι ένα έρκετουν μπροστά μου...
Εν σαν να εν εφοούμουν το άγνωστο.
Ήντα μαλακίες λαλώ,..
Τζίνο που φοούμαι έχω το κάθε μέρα μαζί μου, ξυπνώ τζαι τζοιμούμαι μαζί του - υπάρχω μαζί του - αναπνέω μαζί του - τζίνο που φοούμαι παραπάνω που ουλα εν το μυαλό μου ...