Δεν έχω καταλάβει ποτέ μου, γιατί  δεν με κατηγόρησες,
γιατί  δεν γύρισες μαχαίρι απάνω μου,
γιατί δεν ξεστόμισες μια κουβέντα πόνου...
δεν έχω καταλάβει την ψυχραιμία σου- σου είπα ότι φεύγω,... φεύγω -
Μάζεψα σε μια βαλίτσα όλες τις αναμνήσεις, όλες τις φωτογραφίες μας και τις καρτ - ποστάλ από τα ταξίδια.

Μα να που έμαθες να  ικανοποιήσε σε μια αραχτή θέση της πολυθρόνας σου και της δήθεν επανάστασή σου.
Μα να που ικανοποιήσε με τα λόγια τα μεγάλα, τα σοφιστικέ, με το πνεύμα της αντιλογίας σου και την μυστικοπάθεια του ωραιοπαθισμού σου.
Να φύγεις, να φύγεις όπως φεύγω και εγω, χωρίς βλέμματα, δάκρυα, προσανατολισμούς, υπαινιγμούς, ικετεύσεις 
Να φύγεις όπως φεύγουν οι εποχές - απότομα!
Σαμπώς ήξερα πότε έφευγε ο χειμώνας και πότε έρχετουν το καλοκαίρι.

Να φεύγεις όπως φεύγω κι εγώ.
Αθόρυβα.
Χωρίς πολλά πολλά.
Χωρίς βλέμματα, δάκρυα, προσανατολισμούς, υπαινιγμούς και ικετεύσεις -