Απο τα αυτονόητα χάσαμε, απο τα σίγουρα προδωθήκαμε και απο τις υποψίες κρατηθήκαμε.
Τις τελευταίες φορές, θυμάμαι που κρατούσα όλα τα ώριμα μου μυστικά, όλες τις δυνάμεις της ψυχής και όλα τα υποχρεωμένα μου όνειρα, μα.. μα σαν να χάθηκαν και αυτά, σαν να χάθηκα σε οσμές του καλοκαιριού, στα κύμματα της θάλασσας, στα άστρα του καθάριου ουρανού.
Μα οι ανθρώποι κρύβονται πίσω από λέξεις, πίσω από πράξεις, πίσω από τα πίσω τους, πίσω από το πιο πίσω που μπορούν να βρουν.
Μα οι ανθρώποι κρύβονται, κρύβονται πίσω από τα τηλέφωνά τους, πίσω από απρόσωπες συνομιλίες, απρόσωπες εξομολογήσεις, πίσω από γραφεία, πίσω από χαμόγελα, πίσω από συμβιβασμούς, και όλο κρύβονται πίσω από το πίσω και το μπροστά τους είναι ενα βήμα πριν από το πίσω και αν το μπροστά βγει λίγο πιο μπροστά από το πίσω, θα είναι τόσο πίσω που δεν θα αντιλαμβάνονται το μπροστά.
Ίσως έχω χαθεί στο πίσω, στο μπροστά, στο διπλά μου, στο άνθρωπο που προσπερνώ, στην άμυνα του εαυτού μου.
Τις τελευταίες φορές, θυμάμαι που κρατούσα όλα τα ώριμα μου μυστικά, όλες τις δυνάμεις της ψυχής και όλα τα υποχρεωμένα μου όνειρα, μα.. μα σαν να χάθηκαν και αυτά, σαν να χάθηκα σε οσμές του καλοκαιριού, στα κύμματα της θάλασσας, στα άστρα του καθάριου ουρανού.
Μα οι ανθρώποι κρύβονται πίσω από λέξεις, πίσω από πράξεις, πίσω από τα πίσω τους, πίσω από το πιο πίσω που μπορούν να βρουν.
Μα οι ανθρώποι κρύβονται, κρύβονται πίσω από τα τηλέφωνά τους, πίσω από απρόσωπες συνομιλίες, απρόσωπες εξομολογήσεις, πίσω από γραφεία, πίσω από χαμόγελα, πίσω από συμβιβασμούς, και όλο κρύβονται πίσω από το πίσω και το μπροστά τους είναι ενα βήμα πριν από το πίσω και αν το μπροστά βγει λίγο πιο μπροστά από το πίσω, θα είναι τόσο πίσω που δεν θα αντιλαμβάνονται το μπροστά.
Ίσως έχω χαθεί στο πίσω, στο μπροστά, στο διπλά μου, στο άνθρωπο που προσπερνώ, στην άμυνα του εαυτού μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου