To ότι δεν βρίσκω θυμό είναι που ξέχασα σε τι ζυγαριά να σε βάλω.

Σημασία στο τέλος δεν έχει ποιος φταίει ή ποιος έχει νικήσει - είναι ποιος έχει την ικανότητα να θυμάται. 

Αν όλα είναι παιχνίδι, τότε η εκκίνηση από τον τερματισμό έχει μια ανάλογη απόσταση. 

Τα ζάρια είναι στα χέρια μας - όπως και τα βήματα μας.

Άκουσα ότι οι αναμνήσεις είναι ένας θησαυρός που μας στοιχειώνει - μας περιπλανεί - μας θάβει ζωντανούς.

Δεν θυμάμαι τόσο καλά αν σε έχασα μέσα σε δρόμους ή στενά.

Δεν θυμάμαι να σου πω αν όλα έγιναν από ανάγκη. 

Τώρα δεν αντέχω καθόλου. 

Έχω συντροφιά μια μαύρη γάτα παρακαλώντας την να μου φέρει λίγη τύχη. 

Μου την δίνει τόσο πολύ, που την ονόμασα "Τριανταφυλλιά" - αυτά τα ονόματα που βγαίνουν από λουλούδια και φυτά θέλω να τα ξεριζώσω. 

Αυτός δεν είναι φόβος. Είναι πόνος.

Οι πληγές είναι σαν σημάδι στο δέρμα.

Σας το ξαναλέω. Δεν είναι φόβος.

Κι αυτός ο τρόπος που επαναλαμβάνομαι είναι στιγμιαίος φόβος ότι 

ίσως δεν καταλάβετε ότι δεν είναι φόβος.

Τόσο τρομακτικό που άρχισα να φοβάμαι ότι ο φόβος υπάρχει μέσα στα συναισθήματα μου.

Πάλι τρόμαξα διαβάζοντας τις πιο πάνω λέξεις, που συνειδητοποίησα ότι φοβάμαι.

Τους ανθρώπους φοβάμαι!