Φοβός είναι η στιγμιαία ή η διαρκής πλάνη.

Τα μυστικά μας είναι τα κεφάλαια της ζωής μας και ο πόνος η αιτία των δακρύων μας.

Νομίζω πως έχω ξεχάσει. Ότι έγινα ένας ξένος.

Χάθηκαν και τα όμορφα απογεύματα - που μύριζαν αλάτι και νερό.

Τέλειωσαν όπως όλοι οι άλλοι - με μια καθημερινότητα να τους κουβαλάει στην πλάτη.

Τελείωσε και η αισιοδοξία των πραγμάτων.

Άλλοι ξεχνάνε και κάποιοι έχουν την ικανότητα να πετάνε.

Και σ΄ αυτό το κλουβί που αναγκαστικά τραγουδώ, κανείς δεν μπορεί να μ΄ ακούσει.

Ένα θέατρο βουβό.

Να μη μιλάμε.

Να μη πονάνε.

Να τα πνίγουμε

και στις αρρώστιες μας να καταλήγουμε.