Άρεσε της Ερασμίας να αγκαλιάζει ο άνεμος τα μαλλιά της.

Της άρεσε να νιώθει στην μούρη, τον θαλασσινό αέρα σαν να μάθαινε τα μελλοντικά της σχέδια - τα πιο κρυφά μυστικά της θάλασσας.
Οι οπτικές γωνιές της με φόβιζαν.
Δεν μιλούσε πολύ.
Δε γελούσε συχνά.
Μόνο δάκρυζε κάθε φορά που τον έβλεπε πίσω να γυρνά.

Η συγχώρεση δεν θέλει μόνο ηρωισμό - δεν θέλει μόνο αλτρουισμό.

Θέλει αυτοσχέδια βάρκα
και καλό κουπί.

Γι αυτό πριν να συγχωράς μάθε να κολυμπάς.