Κάτι Αλλό?

Πιστευες τόσο καιρό ότι ήταν κάτι άλλο, θαύμαζες αυτό το άλλο....
Αλλά αυτό το άλλο ήταν ψέμα.. δεν ήταν αυτό που αγάπησες.
Τώρα είναι πιο άλλο και από το άλλο.

Τηλέφωνο

Στην γωνιά του δρόμου περιμένω να φανείς,σαν λύτρωση στο δικό μου το κορμί.

Ή φωνή σου σαν ξένο κάλεσμα θα ηχεί
αν την ακούσω ποτέ από το στόμα σου να βγεί.
Ποτέ δεν νοιάστηκες, ποτέ!
Πάει τόσος καιρός που κουραστηκά
να περιμένω στην ίδια γωνιά να φανείς.

Έχω συνηθήσει την απουσία σου
να πονά, καταπιασμένη, εγκαταλελειμμένη
βασανισμένη το τηλέφωνο να κρατώ.
Να περιμένω να χτυπήσει την δική σου φωνή
να ακούσω για να αρχίσω να ξαναζώ.

Πάρε ένα τηλέφωνο σε παρακαλώ,
σε εχω τόσο ανάγκη τώρα που πονώ.

Κουράστηκα να περιμένω
έναν ήχο για να καταπιαστώ.

Πάει τόσος καιρός
που έχω ξεχάσει σε ποιον πρέπει να απαντώ.

Ένα τηλέφωνο ρε μωρό μου γλυκό
να θυμηθώ ξανά να γελώ.

Για αγάπη ψάχνω πια.

Στο τραπέζι τα δάκτυλα μιλούν.
Τα βλέμματα είναι ξαφνικά.
Κρύβουν μυστικά.
Αλλά κανεις δεν μιλά.
Το φαγητό τους τρών σιωπηλά.
Μα κάποτε ήταν η αγάπη τους η παλιά.
Τις Κυριακές να τρων συχνά να κουβεντιάζουν
σαν παιδιά.

Ο έρωτας έχει πάψει να τους γελά
και φοβάμαι ότι είναι άγνωστοι πια.

Στην μέση κάθομαι - τους κοιτώ
και μου μοιάζουν
σαν ζωγραφιά που δεν έχει νόημα πια.
Τα χρώματα έγιναν μουντά
κι ούτε μολύβια δεν έχω για συντροφιά
να τους ζωγραφίσω ξανά
να θυμηθούν την αγάπη που έκτισαν
εκείνη την χρονιά, όταν τους είδα
να χορεύουν την μπαλάντα
στην πλατεία της γειτονιάς.

Φοβάμαι ότι είναι άγνωστοι πια.
Κι ας μου λένε ότι η αγάπη είναι το παν
και αυτό είναι που μετρά.

Σε βλέπω ρε Αλέξη που χαμογελάς
μα ξέρω ότι πολύ πονάς
γι αυτό που συμβαίνει μέσα στην ζωή σου πια.
Πονάς ρε Αλέξη, πονας!
Μα δεν φεύγεις.
Μένεις εκεί να πολέμας.
Να θυμάσαι εκείνη την χρονιά
στην πλατεία της γειτονιάς, να μου λες
ότι στα μάτια της είδες τόσο βαθυά
που γεννήθηκε ο έρωτας εκείνος
που κάνει την καρδιά να χτυπάει
τόσο δυνατά σαν να τρέχεις
σε αγώνα που θησαυρο νικάς.

Και εσύ ρε Χαρά ούτε καν τον κοιτάς.
Φοβάσαι ότι ο έρωτας είναι για μικρά παιδιά.
Φοράς την ρομπά της γιαγιάς και είσαι σκληρή
που όλους τους μειώνεις τόσο συχνά.
Κοίτα τον για μια φορά και δε στα μάτια τι σου ζητά.
Να τον αγαπάς και ταξίδια του έρωτα να τον πας.
Να τον χαιδεύεις στα μαλλιά και φιλιά να μην παύεις να
του δίνεις καθημερινά.
Κοίτα τον ρε Χαρα;
Κοίτα τον έστω μια φορά.
Χαρά θέλει να του δώσεις
στην καρδιά και ο Αλέξης περιμένει
από το στόμα σου να βγει "Αγάπη μου είσαι καλά;"

Στο τραπέζι τρώμε μηχανικά
τα ποτήρια τσουγκρίζουμε στην Υγειά
μα τα χαμόγελα δεν υπάρχουν πια.

Αγάπη μου γλυκιά

Το σημάδι που έχεις  στην ψυχή
σαν προσευχή θα σε ακολουθεί
σε ότι απέμεινε στο πριν
θα είναι πόνος στο κορμί.

Το παρελθόν έχει γίνει παρόν
Και στο παρόν ψάχνεις το παρελθόν.

Αλλά τι μπορώ να πω για εσένα αγάπη μου γλυκιά
που πάντα έσκυβες χαμηλα και με κλάμματα
μου έλεγες πως μ' αγαπάς.

Μα τι μπορώ να πω για σένα που είσαι
σαν πυρκαγιά, που την αγάπη μου ψάχνεις
στα αναφιλητά και μου λέγες "Μείνε εδώ, που πας;"

Μα που να πάω ρε αγάπη μου γλυκιά;
Που δάκρυα δεν βλέπω πια -
και έπαψες να λες πως μ' αγαπας.

Έχουν στεγνώσει πλέον κι αυτά
και δεν μου προκαλούν χαρά, μονάχα
πόνο στην καρδιά.

Έχω φύγει αγάπη μου γλυκιά.
Τα δάκρυα μου έχουν μείνει μόνο πια.
Χωρίς εσένα να μου λες πως μ' αγαπας

Αλήτης

Ρε αλήτη γεννήθηκες ξανά;
Στο ορκίζουμε ήσουν όπως παλιά.

Σε είδα να χαμογελάς
και για τραγούδια του Παύλου να μιλάς.

Ρε αλήτη είσαι εσύ;

Τα πόδια στο πάτωμα
σέρνεις σαν παιδί.
΄Ωρες - ώρες μου
μιλάς και το σύστημα κατηγοράς.

Ρε αλήτη μη μου ξεφυσάς
Θα έρθουν άλλες εποχές για εμάς.

Mavri Pena

To blog αυτό έχει δημιουργηθεί από μια ομάδα ανθρώπων, χωρίς προσωπικό όφελος.
Είναι ένα ελεύθερο blog το οποίο ο κάθε ένας μπορεί να μας στείλει στην ηλεκτρονική μας διέυθυνση τις δικές του σκέψεις, ποιήματα, στίχους, διηγήματα και ότι άλλο τον εκφράζει χωρίς συγκεκριμένη θεματολογία.
Eδω θα ειναι ο δικος μας χώρος αναζήτησης και ανταλλαγής απόψεων.
Θα χρειαστούμε την βοήθεια σας όσο αφορά την ...διάδωση αυτής της σελίδας, καθώς πολλοί νεοι που γράφουν θέλουν να εκφράσουν τις σκέψεις τους.
Αυτο το blog μπορει να αποτελεσει για ολους εμάς τη δικη μας φωνη.
Ενας απο τους κυριους στοχους μας ειναι μεσα απο τη δημιουργια αυτου του blog να δημιουργηθει ενα εντυπο που θα αποτελει τη συλλογικη μασ προσπαθεια.

http://mavripena17.blogspot.com/ mavripena@hotmail.com

 

https://www.facebook.com/profile.php?id=1017896235&ref=ts#!/groups/124177931026632/

3¨30

H zωή μπροστά από μια οθόνη, γύρω στο σαλόνι αμίλητος ο σκύλος.
Ξέφτισα  στον καναπέ, με κούφιες σκέψεις από καφέ
Mα κάτι μέσα μου, μου λέει πως μπορώ να κάνω κάτι.
Αναποδογυρίζω στην στιγμή, τις οθόνες από γυαλι.
Θρύψαλλα τα έκανα πια μήπως βρω παρηγοριά.
Μέσα σε εκείνα τα θρυψαλλα βρέθηκα και εγω
σε κατι σπασμένες στιγμές
σε κάτι τιποτένιες νύκτες
σε κάτι καινούργιες μέρες
λέω να καταπιαστώ, να ονειρευτώ να πω για κάτι θέτικο -
Σαν ένα μωρό που ζητάει παγωτό μέσα στα χέρια σου, να κυληστώ
ίσως να εξαφανιστώ.
Από ντροπή ψάχνω τρόπο να κρυφτώ - μην δεις τον καινούργιο μου εαυτό.
Mένω στάσιμος, άσιμος
Μασκοφορεμένος με νέα χαρακτηριστικά
Δήθεν χαρά.
Kανείς δεν κοιτάζει εμένα πια -
σαν σιχαμερή zωγραφιά που θες να ξεχάσεις μονομιάς.
Τραβάω πιστόλι στα μυαλά
και καταλήγω στην καρδιά.
Μα μην χτυπησεις δυνατά,
υπάρχει λόγος που πονά.
Κάπου εκεί σε έιδα να γελάς,
πίσω απο τα πρώτα μας φιλιά.
Να κάνεις δήθεν ότι γλεντάς
και για τον δικό μου έρωτα να λες
πως πολεμάς.
Πολεμιστής με το στανιό θλιμμένος.
Άρρωστος και ικετευμένος
μέσα στα χέρια σου εγω να αργοπεθαίνω.
Πάννος Γιαννακού - Ελπίδα Ιωάννου

thkio lepta!

Emouxliases opws to pswmi.San na j ekatarastikan se tzai emines etsi, xwris na erti kapios mazi sou na katsi, na pei mia kouventa. Oute niwthis... foasai na niwsis lalis. Lipoumai touta ta atoma pou foountai na niwsoun.
Foountai na zisoun. An i zwi emetrietoun se lepta, wspou na metrisw tin zwi, ena lipsoun j ena pethanw.
Oula metrounta oi anthrwpoi. Poso gala na piaw? Posi wra eperase? Posi agapi na dwsw? an dwsw toso tzai dwsi m pio lio. Protimoun na pianoun para na dioun.
Ti en touto? antalagi? diw sou - dias mou tzai eimaste patsi. tzai oula wraia tzai oula kala?
Simera eksipnisa tzai exw mia kouventa mes sto nou mou pou m tin ipen enas filos otan imoun 16 xronwn.. Thimasai re Xristoui nampou m lalouses.. "Re Elpida ise entoni se oula sou" en tin eksiasa potte touti tin kouventa.- itan to kalitero prama pou mou ipan potte mou. Giati touto pisteukw tzai egw gia ton eauto mou. Oti tzina pou ena kamw, en entona,..niwthw ta. 
Touta ta mi tzai ta prepi, eskotwsa ta pou poli tzairo ago, gia auto trww tzai ta moutra mou, alla eshi tzai tin fasoua na sikwnesai ksana tzai ksana. I diadikasia apo ta gonata ws tis patouses theli dinami.
Dinami zitoun oi anthrwpoi, alla enikseroun oti en oula mesa tous.
Alla ena fiw tzai ena to deis.
Ena fiw giati kserw kapou tziame egw ena mporw na oneireutw diaforetika pou ta oneira pou mou oriothetises.

oti na nai.

Espasan mou ta nevra mou tzai dia mou tin sinexia mes sta afkia. Ma enexoun eleos toutoi oi anthrwpoi? na gorasoun, na forisoun, na ploutisoun na kamoun mwra, na spoudasoun ta mwra na vrethi enas kalos gampros i mia kali nifi analogws periptwsewn kai diastasewn, na men eni etsi na menen alospws, na men eshi kitrino xarti - oute roz. Na eshi mono to leuko tou - j to koloxarto tou merous en leuko, kamni?
Na men eni malias na men fori skoulariji, na en morfwmenos - na efkale 2-3 skolia - oi pantws tis zwis.
Na men akoui diaforetiki mousiki mono laika, gia na meraklwni me ton tziri sou. Oi omws poli poto ampa tzai fkei alkoolikos, mpekris, oute poli tsiaro giati ta tsiara ta pota kai ta ksenixtia exoun kleisei ta kalitera ta spithkia.
Tzai sta arpoula tou erwta, na pienete gia souvla, tzai oi antres se mia merka tzai oi genejes stin alli - na miloun gia mappa na miloun gia rouxa. Istera lalis en agapi. I agapi mia leksi tzai touti i gerimi tzai xaramizountin etsi apla, agapwse esena, agapwse tzai sena tzai paei legontas. Pou peftw tin nikta pas sto krevati agkaliazw to maksilari tzai lalw touto en agapi, esi pote en feukis, tzai ise tzai zestoui tzai kamis me na onireukoume opws tin pellii mes stin nikta.  Oute milas oute lalas an tzai merikes fores ena ithela na mou pis mia kouventa na niwsw oti kapios mila mou tis niktes tzai enime moni mou opws tin koukkoufa.
Gamwto pale, eksimerwse!
Ksipnw na paw doulia, enthelw na ime kliwmeni mesa se ena grafeio tzai na thwrw tous  toixous, enw na kserw oti kapou jiame eksw iparxei zwi tzai esi re "Π'" lalis mou oti erkounte xristougenna tzai en ouloi erwteumenoi.
Erwteumenoi en sxetiko.
H elisan  tzai enexoun tin dinami na fioun pou mia sxesi j voleutikan, tzai varkounte na katsoun na evroun allo - pou na gireukis mes ston sximwna alli fwlia, en kriada, pagwnoun ta sherka tous mpori j o egkefalos ttous, i oi alloi mporei na en me kapion mono j mono gia na eni, gia na niwthoun zesta to kormi tous tis niktes - tzai na pis kapiou p ena girisi o xronos - ""Καλή Χρονιά αγάπη μου" - yparxoun tzai oi tixeroi pou en ok oula, alla tin tixi sou kameis tin pou moni sou, en kleesai opws to mwro sinexia, giati an i zwi tzila prepi na tzilas mazi tis. I stasimotita i egkefalika i sinaisthimatika enen tzai to kalitero prama.
Oula ta pramata en mes sta sherka mas, tzai to nero aman treshi p tin fountana katrajila sto sheri mas , alla en mporis na to piaies, an omws piaeis ena potiri ena ta kataferis, mia vasi theloun oula.
Mia vasi tzai mpori na allaksoume tzai ta pramata opws ta vlepoume.
Ena to aikw etsi giati twra pou arkepsa entha teliwnw. tzai ena katantisw opws ton filo mou ton Trago, pou to blog enan pio polla j pou to egw tou, cheers filoui m!

Άθλια.

Άθλια ανθρωπάκια τιποτένια της γενιάς σας, ούτε η βροχή πια δεν μπορεί να πλύνει τη βρομιά σας... Άθλια ανθρωπάκια τιποτένια της γενιάς σας, αέρα ζητάτε από τα σωθικά σας.
Ασφηξιάτε σιωπηλά στα γυάλινά κλουβιά σας και τη μιζέρια που κυλά δε βλέπει την αφεντιά σας. Τιποτένια τιποτένια ανθρωπάκια!
Νερό ζητάτε στα κλουβιά σας, σαν σωτηρία στη άμοιρη καρδιά σας!

Λαμπρος Πολυκάρπου, Ελπίδα Ιωάννου.

Δεν γνώριζαν.

Άνοιγες τα πόδια σου ψάχνοντας τη στιγμιαία ευχαρίστηση.
Οι άντρες της ζωής σου ήταν πολλοί, άλλα λίγoi σε άγγιξαν με συμπόνια.
Αναζητούσες τον έρωτα σε κάθε σου γνωριμία και όλοι σε φώναζαν "τσούλα."
Εσύ μερικές φορές τα έσπαζες και έκλαιγες.
Δεν γνώριζαν..
Δεν γνώριζαν τι είχες περάσει τόσο καιρό.

Ντυνόσουν επιλεκτικά - γοητευτικά - προκλητικά
για να κερδίσεις τον στόχο σου....

Σαν στόχος του έρωτα είχες τα αγόρια.
Τους θεοποιούσες και τους λάτρευες.
Τους μισούσες και τους ικέτευες.

Έφτιαχνες το μουτράκι σου τόσο ρομαντικά.
Έβαζες το ροζ σου φουστανάκι
εκείνο με την δαντέλα κάτω στην γωνιά,
φορούσες το άρωμα της γιαγιάς,
από τριαντάφυλλο με αρωματα μεθυστικά,
για να ταιριάζει η εικόνα σου μαγικά με
τα άσπρα γοβάκια της μαμάς.

Χόρευες τόσο διαφορετικά τον έρωτα
που τα αγόρια τρελαινόντουσαν για μια δική σου βραδιά.
Μα δεν γνωρίζαν.

Δεν γνώριζαν ότι αυτός που αγαπάς έχει φύγει τόσο μακριά. -
Πως πονάεις τις νύκτες και μεθάς με ουίσκι συντροφιά.
Δεν γνώριζαν πόσο χαμηλά έχεις φτάσει
προσπαθώντας να προχωρήσεις μπροστά.
Δεν γνώριζαν ότι έχεις πάψει πλέον να χαμογελάς.
Δεν γνώριζαν ότι εκείνον ψάχνεις όλα τα χρόνια
δίχως καμμιά παρηγοριά.
 - Δεν γνώριζαν ότι
 στα χέρια σου την χαρά του ποθάς.

Ακόμη αυτόν αναζητά..

Αυτόν που την έκανε κάποτε να αγαπά.

Αναζητάς.

Σε κοιτάζω στα μάτια και τίποτα δεν έχουμε να πούμε πια..
Μου κάνεις με νόημα τα χέρια και γελάς.
Δεν σταματώ να σε κοιτώ, σε ξέρω κάπου από παλιά
Σαν μια ιστορία που δεν έληξε ξαφνικά.

Βουλιάζω στις σκέψεις μου χαμηλα.
Τσιγάρο στο τσιγάρο με παίρνει πολύ μακρυά
Η καρδιά όμως δεν παύει να ξεφυσά.

Τα δάκτυλα μπερδεύονται μαγικά
Είσαι εσύ, που ξέρω από παλιά
μου κάνεις κόλπα ξανά και ξανά

Αναζητάς την δική μου αγκαλιά
το σώμα μου και τα δικά μου φιλιά.

επ.

Με γυμνώνεις με τα μάτια σου. Κάπου εκεί, με γυμνώνει κάποιος άλλος.
Να! Υπάρχει αλλό ένας στην γωνιά.
Τι κάνω εδώ Θεε μου;
Οι ίδιες επαναλήψεις.
Το ίδιο τραπέζι.
Η ίδια συζήτηση.
Οι ίδιες ματιές.
Kαι κάπου κάπου τα χερια να απλώνονται δειλά
σαν άγνωστη πορεία.

Θα απλώσω τα χέρια
να αρπάξω τα δικά σου.
Αμήχανα θα ψάχνεις
ένα μέρος να κρυφτείς.
Μη μας δει κανείς.
Υπάρχει φόβος και ντροπή.
Μη μας ακούσει ούτε η δικιά μας η φωνή

Κόκκινο μήλο.

Θέλω να είμαι το κόκκινο σου μήλο.

Θέλω να είμαι η αμαρτία σου!

Η αμαρτία που αναστατώνει και 

"βρέχει" τα σεντόνια σου κάθε βράδυ

Θέλω να με αγγίξεις 

να με ακουμπήσεις με τα χείλη σου,

να με δαγκώσεις,

να με μασήσεις,

να με εξαντλήσεις

και να ευχαριστηθείς.

Σήμερα κατέληξα σ΄ ένα συμπέρασμα.

Όπου το συμπέρασμα αυτό αποτελείται από ένα άλλο συμπέρασμα.

Άρα στην ουσία αν υπάρχει ένα συμπέρασμα θα ανακαλύψεις κι άλλο.

Και στο τέλος πιο θα ακολουθήσεις;

Το λογικό ή το συναισθηματικό;

Επιστημονικά δεν υπάρχει συναισθηματικός τομέας,

γιατί τα πάντα καθορίζονται εγκεφαλικά.

Άρα ας ξεχάσουμε για λίγο τις καρδούλες, τους κόμπους στο στομάχι, τις πεταλουδίτσες και δεν ξέρω τι άλλο έντομο πετάει μέσα σου.

Aς στηριχτούμε λίγο σε αυτό τον τυπά... τον Έρωτα!

Που χτυπάει πόρτες, παράθυρα, καμπανάκια, κουδουνάκια, την γυναίκα του απέναντι σπιτιού κτλ κτλ.

Άρα, ο Έρωτας χωρίζεται στα δυο. Ε - ρωτάς.  

Και εδώ καταλαβαίνεις τον φασιστικό του χαρακτήρα.

Επιβάλλει αυτά που θέλει χωρίς να ρωτήσει.( εν ρωτά - κυπριακή διάλεκτος).

Μην πεις κουβέντα εσύ! Απαγορεύεται.

Θα σε χαστουκίσει, θα σε ξεζουμίσει, θα σε ρίξει στα πατώματα

θα σου φέρει διάφορα έντομα, πτηνά και θηλαστικά μέσα στο σπίτι.

Μετά ξαφνικά θα σε αγαπήσει, θα είναι όλο φιλάκια ναζάκια κι αρκουδάκια

και θα ξυπνήσεις τα μεσάνυκτα με τα πόδια του μέσα στην φάτσα σου, το ροχαλητό του να σου τρυπάει τα αφτιά και το κουζινομάχερο πάνω από το υπέροχο λαιμό του.

Ax!

Τι μαγευτικός είναι ο έρωτας...

Αλλά φταις και εσύ.

Δεν ήξερες δεν ρώταγες; ;-)

Ξ.

Ξεψύχησα.
Ξεψύχησες.
Ξεψυχήσαμε..
Αλλά κανείς δεν ενδιαφέρθηκε.

Πτώμα.

Μη... Μη σου λέω!Μην ανοίξεις την πόρτα.
Θα με δεις εκεί..
Άτονη ...
Χωρίς ίχνος σκιών.

Είμαι εδώ, ξαπλωμένη στο κρεβάτι, να μετρώ
τις παιχνιδιάρικες μου ανάσες.

Τα δάκτυλά ακουμπάνε το πρόσωπο μου, με αδιαφορία, αρχίζοντας να
εξερευνώ τις ρυτίδες που εμφανίστηκαν δειλά - δειλά.
Το κορμί μου το νιώθω αδύνατο. 
Υποψιάζουμε ότι κάποιος με έχει δέσει τόσο σφικτά που δεν μπορώ να μετακινησω το σώμα μου!

Ουρλίαζω! Κανείς δεν με ακούει!

Τα πόδια μου πονάνε.. νιώθω τα σχοινιά να σφηνόνουνται απειλητικά στο δέρμα μου.
Κάτι μπύρες βλέπω στο πάτωμα!
Η μυρωδιά είναι αηδιαστική. 
Σαν πτώμα μου μυρίζει...

Πτώμα ήμουν εκείνο το βράδυ, όταν είδα αυτό το εφιαλτή.
Πτώμα!
Πτώμα έγινα για εσένα αλλά ποτέ δεν το κατάλαβες..

Ακουμπούσα τα χέρια στον τοίχο και έψαχνα τρόπους να σκαρφαλώσω.
Το τηλέφωνο χτυπούσε συνεχώς - είχα αρχίσει να ακούω το κουδούνισμα της πόρτας σαν τον τηλέφωνο ή το τηλέφωνο σαν το κουδούνισμα της πόρτας;
Δεν θυμάμαι - δεν θυμάμαι.  Δεν θέλω να θυμάμαι.
Πτώμα είμαι για εσένα, τι δεν καταλαμβένεις;

Είμαι γυμνή.. Είμαι γυμνή στο πάτωμα.
Μυρίζομαι τα χνάρια σου.
Ναι ναι.. Εδώ περπάτησες.
Να να και το στυλό σου! Μήπως το χρειάζεσαι;
Α μπα! Ούτε εμένα δεν χρειάζεσαι.
Πιο πέρα βλέπω την γραβάτα σου.
Σου είπα εκατομμύριες φορές ότι αυτή η γραβάτα δεν σου ταίριαζει.
"Η αγαπημένη μου¨" μου έλεγες.
Εγω ήθελα να είμαι η αγαπημένη σου ρε γαμώτο.
Όχι η γαμημένη σου γραβάτα.
Όχι ρε γαμώτο...

Τέσσερις πήγε πάλι..

Πτώμα είμαι..

Γιατί δεν είσαι εδώ;
Κλείσε μου τα μάτια να πάω στο καλο.

Ευτυχία

Ευτυχία την λέγανε,  Ευτυχία!

Μα που και που ξεχνούσε το ονομά της .

Ανήσυχο πνεύμα.. με μια ομορφιά χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.

                                

Φοβόταν τις δεσμεύσεις και την σταθερότητα

Ζόρικη γκόμενα  την αποκαλούσαν .

Δεν την ένοιαζε γι αυτό...

Είμαι σίγουρη!

Άλλωστε, μόνο στις πορείες  ήταν σταθερή.

 Μην ακούσει κουβέντα για το σύστημα.

Μην ακούσει κουβέντα για τα ιδανικά.

Τα έπαιρνε στο κρανίο.

Άρχιζε να  ξεδιπλώνει τις γνώσεις της σαν λέκτορας.

Προσπαθούσε να ασχοληθεί με τα πάντα.

Να ανακαλύψει τον εαυτό της.

Να ζήσει  έντονα!

Η νύκτα ήταν η καλύτερη της φίλη.

Έλεγε ότι η νύκτα κρύβει τα πιο μαύρα μυστικά.

Α!Μαύρο ..Μαύρο ήταν το χρώμα της.

 Μαύρο σαν τα μάτια της.

Μαύρο σαν τα μαλλιά της.

Τι ωραία τα μαλλιά της- σαν κύμματα σπάζανε στους ώμους της.

Α.

Με στυλ ευφυίας, σαν ήχος της ουσίας.
Ξεθωριασμένη αλητεία.
Πράσινα και κόκκινα βιβλία.
Σαν την κυρία που την έλεγαν "Αγία"
Μήπως υπάρχει αυτή η ιστοριά;

Γροίλιες.

Κάτω από τις γροίλιες του εαυτού μου, κοίταζω υπομονετικά το κορμί μου.
Το φως χτυπάει το πρόσωπο μου και μου θυμίζει που και που την ζωή που υπάρχει εκεί έξω.
Άμοιρη γυναίκα σε αποκαλούσα.
Σε χαίδευα με λουλουδάκια μήπως ξεχαστείς για τα μεγάλα παραμυθάκια.
Άμοιρη γυναίκα σε αποκαλούσα και το φως γίνοταν αυτόματα σκοτάδι.
Μήπως δεν δω την ζωγραφιά σου;
Μήπως δεν δω την ομορφιά σου;
Κάτω από τις γροίλιες στέκομαι.
Δεν θυμίζω σε τίποτα αυτή την άμοιρη γυναίκα.
Το κορμί μου λύγισε.
Η ψύχή μου φύτρωσε.
Κάτω από τις γροίλιες.
Για στάσου..
Δεν υπάρχουν γροίλιες!