3¨30

H zωή μπροστά από μια οθόνη, γύρω στο σαλόνι αμίλητος ο σκύλος.
Ξέφτισα  στον καναπέ, με κούφιες σκέψεις από καφέ
Mα κάτι μέσα μου, μου λέει πως μπορώ να κάνω κάτι.
Αναποδογυρίζω στην στιγμή, τις οθόνες από γυαλι.
Θρύψαλλα τα έκανα πια μήπως βρω παρηγοριά.
Μέσα σε εκείνα τα θρυψαλλα βρέθηκα και εγω
σε κατι σπασμένες στιγμές
σε κάτι τιποτένιες νύκτες
σε κάτι καινούργιες μέρες
λέω να καταπιαστώ, να ονειρευτώ να πω για κάτι θέτικο -
Σαν ένα μωρό που ζητάει παγωτό μέσα στα χέρια σου, να κυληστώ
ίσως να εξαφανιστώ.
Από ντροπή ψάχνω τρόπο να κρυφτώ - μην δεις τον καινούργιο μου εαυτό.
Mένω στάσιμος, άσιμος
Μασκοφορεμένος με νέα χαρακτηριστικά
Δήθεν χαρά.
Kανείς δεν κοιτάζει εμένα πια -
σαν σιχαμερή zωγραφιά που θες να ξεχάσεις μονομιάς.
Τραβάω πιστόλι στα μυαλά
και καταλήγω στην καρδιά.
Μα μην χτυπησεις δυνατά,
υπάρχει λόγος που πονά.
Κάπου εκεί σε έιδα να γελάς,
πίσω απο τα πρώτα μας φιλιά.
Να κάνεις δήθεν ότι γλεντάς
και για τον δικό μου έρωτα να λες
πως πολεμάς.
Πολεμιστής με το στανιό θλιμμένος.
Άρρωστος και ικετευμένος
μέσα στα χέρια σου εγω να αργοπεθαίνω.
Πάννος Γιαννακού - Ελπίδα Ιωάννου