Πάντα τις νύκτες γίνουνται αποκαλύψεις.

Μυρίζουν τα πτώματα που μακρυά τζαι οι σκέψεις παγώνουν μες στο μυαλό σου.

Πιστεύκουμε ότι τα παλιά εν τα ωραία που ζήσαμε τζαι ενθα ξαναέρτουν.

Πιστεύκουμε σε άλλοθι τζαι σε μαγεμένα τοπία.

Οι άνθρωποι επαναλαμβάνονται.

Επαναλαμβάνουν τα λάθη τους τζαι μερικές φορές πέφτουν στα πάθη τους που προσπαθούν να αποφύγουν.

Οι άνθρωποι εν απερίσκεπτοι.

Μπορούν να μετρήσουν πιο εύκολα τις δυστυχίες τους παρά τις ευτυχίες τους. 

Μπορούν πιο εύκολα να κλαφτούν παρά να σταθούν με αξιοπρέπεια στα πόθκια τους τζαι να ξεπεράσουν ένα γεγονός.

Θυμάμαι πολλές φορές τζίνον τον τύπο να κάθεται απέναντι μου πας στην θάλασσα τζαι να μου λέει ούλα τα παράπονα που έσχει για την ζωή του, ότι ούλα πιένουν του χάλια.. Τι θέλεις ρε άνθρωπε μου? Τι ζητάς που μένα? Να σου αλλάξω τις οπτικές σου γωνιές για να δεις τα πράματα τις ζωής σου διαφορετικά.. Τι να σου πω για την ζωή, τι να σου πω για τις κραυγές που κάνουν οι ψυχοπαθείς τι να σου πω για τα γέλια ενος μωρού τι να σου πω για όλα αυτά που έχουν ένα ολοκληρωτικό νόημα.

 Όσα αντίκρισα μπορώ να σου εξηγήσω τα υπόλοιπα είναι μπούρδες.

Δεν μπορώ να σου χρονομετρήσω τις στιγμές αλλά μπορώ να τις ντύσω με μουσική. 

Δεν μπορώ να κοιτάξω όλους τους ανθρώπους στα μάτια αλλά μπορώ να σου πω για τις ψυχές που μας εγκλωβίζουν.

Τι να σου πω ρε άνθρωπε για τα βλέμματα που πεθαίνουν κάθε τόσο.

Τι να σου πω για τις αγάπες που έλειξαν άδοξα.

Τι θες να σου πω για την ζωή.

Οι άνθρωποι επαναλαμβάνονται.

Θα συνεχίζουν να δημιουργούν και να επαινούν τα λάθη τους όπως την πρώτη φορά.

Θα μονολογούν σαν πρωταγωνιστές σε κάποιο θεατρικό έργο.

Θα φτύνουν αίμα και θα το ευχαριστιούνται.

Τι να σου πω για την επανάληψη των πραγμάτων?

Ειναι η αφορμή των ανθρώπων να μην προοδεύουν εσωτερικά,.. Να μην γαληνεύουν..