Κοίτα πως γέρασαν αυτά τα πρόσωπα - Περίεργα σχήματα κάνουν - σου ζαλίζουν τα μυαλά.
Άκου τις καρδιές που σπάνε στα πατώματα και την σκόνη που περιμαζέυουν αυτά τα αθώα βλέμματα.
Μίλα για τα χέρια που διάπλατα ανοίχτηκαν και για κάποιους  χαράμισες.
Μη ντραπείς για τρένα που δεν πρόλαβες, για ανθρώπους που δεν υπολόγιζες.
Κοίτα όλα πως χορεύουν μέσα στο αγιάζι - στη βροχή - κι όλο ξέφρενα λικνίζονται σαν σκάρτη πουτάνας μιας στιγμής.
Οι ουσίες μας είναι ανούσιες.
Το κρασί δεν υποφέρεται. Οι επιλογές των χρωμάτων τους είναι στημένο παιχνίδι της κατάληξης μας ή της κατάπληξης μας.
Τα γιατί μας καθυστερούν. Δεν έχεις πολύ χρόνο. Το ρολόι σε καταδιώκει να ζήσεις τα λεπτά σου πριν εξαφανιστεί αλλή μια μέρα. Γίνεσαι ζωντόβολο. Περιφέρεσαι γύρω από το είναι σου - το στοιχειώνεις. Γελάς μαζί του. Κόβεις τα μαλλιά σου έχοντας την ευκαιρία να τα ξανά μεγαλώσεις. Είμαι σίγουρη πως θα τα κόψεις ξανά μέχρι το επόμενο καλοκαίρι.
Δεν αντέχεις το μακρύ μαλλί να πέφτει στον ώμο σου.
Μουρμουράς μέσα στους δρόμους.
Γράφεις κάτι στιχάκια που πανικοβάλει τον ίδιο σου τον εαυτό - σαν να πέφτεις από γκρεμό.
Το ξέρεις ότι είσαι ηλίθια. Το λες κάθε τόσο στον εαυτό σου. Να μ' αυτούς που έμπλεξες.
Πάρε τα χαστούκια σου.
Πάρε και τις ανάσες τους.
Κοίτα πόσο παιχνιδιάρα είναι η ζωή σαν γατί.
Κοίτα πόσο κρασί σου απέμεινε?.
Δώσε χαιρετίσματα στα αγόρια σου.
Μίλα.
Πες τους πως επιβιώνεις ακόμα.
Πως δεν φοβάσαι τίποτε πια.
Πως είσαι ελεύθερη σαν τα πουλιά.