Τα παιχνίδια του μυαλού είναι σαν την ανάσα που δεν παίρνεις.
Οι ιστορίες εξαντλούν την ποίηση και οι στίχοι την ποίηση.
Είναι αμέτρητες φορές που ανακυκλώνεσαι.
Η επανάληψη του εαυτού σου σε βοηθάει να κοντραριστείς ή να αμυνθείς.
Δεν θα μιλήσω για σένα.
Η ιστορία μου τελείωσε.
Δεν θα μιλήσω για σένα.
Οι στίχοι μου αγανακτήσαν.

Βλέπω τα παιδιά μας στον κήπο.
Η Μαρία ψήλωσε κι ο Θανάσης μίλησε.
Η απουσία σου έγινε έντονη όσο και τα ερωτηματικά που τοποθετούσα κάθε νύκτα στο μαξιλάρι σου.
Δεν πολέμησες.
Ποτέ δεν είχες την δύναμη να πολεμήσεις.
Η εξουσία του βολέματος σου ήταν σαν την άχαρη ζωή σου.
Περνάω που και που από το σπίτι που μένεις. ΄
Η σιωπή με τρελαίνει.
Οι κλεφτές ματιές επιβεβαιώνει την αδυναμία μου.

Πάει τώρα, τέλειωσες.

Δεν θα μιλήσω για σένα.
Η ιστορία μου τελείωσε.
Δεν θα μιλήσω για σένα.
Οι στίχοι μου αγανακτήσαν.