Η βούληση είναι αντικειμενικά η θέληση.
Η δύναμη είναι υπαρκτή σε γεγονότα που δεν υπάρχει η θέληση.
Οι λέξεις παίζουν δυναμικό ρόλο στην υπενθύμιση των αναμνήσεων.
Βομβαρδίζουμε τις αναμνήσεις μας με λέξεις.
Δεν θυμόμαστε την αίσθηση που μας προκαλούσαν οι στιγμές αλλά με την ευκολία να χρησιμοποιούμε τις λέξεις, θερμαίνομαι κάποια νεκρά φιλιά, κάποιες τολμηρές αγκαλιές, κάτι κόκκινα δειλινά.
Η Αμαλία δεν θυμάται αν αγάπησε.
Βάφτιζε αυτές τις στιγμές σαν ελαφρυντικό.
Την βοηθούσαν λέει να μη ξεχνάει την σημαντικότητα των ανθρώπων στην ζωή της.
Η σημαντικότητα είναι μια λέξη βομβαρδισμένη με αναμνήσεις. Αν το σημαντικό υπάρχει  την βαφτίζεις εξ ολοκλήρου με όλη της την τελετή, αν όχι, το σημαντικό, παύει να είναι τόσο σημαντικό όσο θεωρούμε, ή όσο θέλουμε να πιστεύουμε ότι εξακολουθεί να είναι αφού δεν υπάρχει στην ζωή μας.

Ένα έχω να πω.
Οι λέξεις είναι άτιμες.
Καθιστούν τους ανθρώπους βολευτικά βολεμένους.

Απόψε δεν θα μιλήσω για καμιά νεκρή αγάπη.
Για τις λέξεις που μας μπερδεύουν.
Για τους ανθρώπους που τρελάθηκαν.
Δεν θα μιλήσω για κανένα από αυτούς.
Δεν θα τους κάνω την χάρη - Ούτε καν θα τους αγκαλιάσω με όμορφες λέξεις!
Η πραγματικότητα είναι μπροστά μας.
Οι αναμνήσεις είναι απρόσωπες.
Μουντζουρώνονται τα πρόσωπα.
Αρχίζεις να μη θυμάσαι ούτε ήχους ούτε κινήσεις.
Ο δίσκος έχει κολλήσει σε ένα από τα παλιά αγαπημένα σου τραγούδια και επιμένεις να τον ακούς χωρίς κανένα νοήμα, με πλήρης εκνευρισμό γιατί είναι για πέταμα.

Έτσι είναι και οι αναμνήσεις - σαν δίσκος - σαν παλιός δίσκος- όταν τις θυμηθείς, υπάρχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό σου ή νοσταλγία ή πόνος ή όπιοδήποτε συναίσθημα - η ουσία των πραγμάτων είναι να μην γουστάρεις να ζήσεις ξανά την ίδια ανάμνηση - θα είναι εντελώς καταστροφική - εντελώς διαφορετική από την πρώτη φορά που την βίωσες αφού το παρελθόν της προσωπικότητάς σου δεν συμβαδίζει με το είναι του μέλλοντός σου.

Κλείνω τώρα.
Μη με βομβαρδίσουν οι λέξεις και βολευτώ.
Μη γίνω σαν εσένα που μισώ.