Δεν μ΄ αγαπάς.
Το ξέρω ότι δεν μ΄ αγαπας.
Κοίτα πως ταλαντεύομαι μέσα στις αδυναμίες μου.
Κοίτα πως χάνω τον έλεγχο.
Το σώμα μου ταίριαζε τόσο αρμονικά απάνω στο δικό σου.
Η αίσθηση των αισθήσεων σου με παρέσυρε.
Ήθελα να ήμουν όμορφη.
Να μη κοιτάζες καμιά άλλη!
Μόνο εμένα!
Δεν έμεινες εδώ.
Δεν άγγιξες την ουτοπία μου.
Το φως μου είναι σαν την μικρή ζωή σου.
Βρίζω τις τυχαίες στιγμές που σε γνώρισα και τις άτυχες που σε ερωτεύτηκα.
Βρίζω που δεν σε αντάλλαξα και για ένα πάθος τάχα στα ουράνια ανάσαινα.

Κάποια μέρα θα σε συναντήσω, χωρίς να πω κουβέντα θα στρίψω ένα τσιγάρο και θα καθίσω δίπλα σου, θα σου μιλάω ατελείωτες ώρες, που και που θα σε κοιτάζω στα μάτια, θα κρύβω όλα τα ερωτηματικά σαν να μην συνέβηκε ποτέ τίποτα.
Δεν θα σου κρατάω μούτρα. ΄
Θα σου χαμογελάω να ταράζω την αμηχανία μας.
Θα είμαι πλέον μια γνωστή, μια φίλη, μια καρδιακή.
Κοίτα πως καταλήξαμε κι από ένα μαύρο χειμώνα παρασυρθήκαμε.
Κοίτα τα πόδια μου, πόσο αδύναμα είναι.
Δεν μιλάς.
Ποτέ δεν μιλούσες.
Όταν ένιωθες ότι με έχασες, έτρεμες στην ιδέα να απορρίψεις τον ευατό σου.
Δεν σε χειροκρότησα για τις αδυναμίες σου, με χειροκρότησα για τις επιλογές μου.

Τώρα, δεν μιλάω ούτε εγώ.
Έπαψαν οι φωνές μου,έπαψαν οι κραυγές μου,.
Μη με ψάχνεις.
Με έχεις ήδη χάσει.