Όσα τραγούδια κι αν γράψω

όσο πόνο κι αν κεράσω
θα έχω πάντα στο νου
τα αστέρια δεν είναι για ευχές
είναι κατάρες των πικραμένων ενοχές.

Μη μιλάς όταν δεν ξέρεις τι μπορεί να προκαλέσεις σε μια καρδιά.
Μη ζητάς όταν δεν έχεις κουράγιο να δίνεις προκαταβολικά.
Μην αναζητάς όταν ο λόγος είναι για να καλοπερνάς.

Ο χρόνος δεν παγώνει
Δεν σταματά.
Σαν ρυάκι κατρακύλα.

Τα χρόνια μου με ρήμαξαν.
Οι ανθρώποι μου με πίκραναν
κι εγω ίσα που μίλησα.

Κοίτα την φτώχεια που προκάλεσες - σαν αλήτης της νύκτας ξόφλησες.
Κοίτα τα χάδια πως στέρεψαν - σαν τις τύψεις σου αφεθηκα.

Τώρα μη γυρνάς.
Μη μιλας.
Δεν ξέρεις τι θα πει μοναξιά.
Μη ζητάς αγάπες σαν παλιά.
Μη με κοιτάς.
Άλλαξα, πάλιωσα, χάλασα.
Μη με αναζητάς.
Ούτε τα χέρια σου μη τολμήσεις να απλώσεις ξανά.
Δεν είμαι εγώ που αντίκρησες την πρώτη φορά.
Πληγώθηκα από εσένα, ειλικρινά!

Η επανάληψη είναι μάθημα για πάθημα.
Ή πάθημα για μάθημα?