Έτσι όπως ταλαντεύομαι στην αλήθεια της πραγματικότητας μου και στην αλήθεια του ψέματος μου, έχω χάσει την ταυτότητα της αληθοφάνειας μου.
Έτσι όπως ταλαντεύομαι στην αρχή του τέλους και στο τέλος της αρχής μου, έχω χάσει τα βήματά μου.
Έτσι όπως γεννήθηκα να δημιουργώ με αυτοκαταστροφικές τάσεις, επιβεβαιώνω στο είναι μου ότι είμαι χάρμα οφθαλμών - των δικών μου οφθαλμών!
Το ποτό μου δεν με εγκατάλειψε ποτέ.
Ποτέ δεν μου έφερε αντίρρηση, ποτέ δεν με έκρινε και δεν με ανέκρινε.
Τις νύκτες υποψιάζομαι μια σκιά να με ακολουθάει - έχει κάτι από το ύφος μου, το ύψος μου και ίσως κάτι από το λίπος μου!

Ο Θανάσης όταν με αντικρίζει στο δρόμο αρχίζει να χαμογελά, προσκαλώντας με, σε άλλη μια δόση της ηδονικής υδάτινης συμφοράς.
Εγώ δεν θα πω όχι.
Ποτέ άλλωστε δεν λέω όχι σε οτιδήποτε μπορεί να με ψυχαγωγήσει, σε οτιδήποτε μπορεί να με ψυχανάλυσει.

Έχω να δηλώσω στις γυναίκες που πέρασαν ήτε προσπέραν από την Ζωή μου, ότι η μεγαλύτερη μου αγάπη είναι το αλκοόλ.
Πράγμα ουδέτερο, χωρίς αρσενική ή θηλυκη συμπεριφορά.
Πράγμα ερωτικό - σαγηνευτικό.

Επίσης έχω να εξομολογηθώ ότι μόνο η Μάιρα με αγαπά.
Να...τις προάλλες με μάζεψε από το πάτωμα, με έβαλε στο κρεβάτι και όταν το πρωί ξύπνησα μου είχε ετοιμάσει φαγητό.

Ναι, η Μάιρα με αγαπά!
Κι ας μη μου το λέει.
Κι ας μη μου το πει.
Κι ας το αισθάνεται.
Κι ας το αισθάνομαι και εγώ.
Ναι, την Μάιρα την αγαπώ!
Κι ας μην της το λέω.
Κι ας μην της το πω.
Κι ας το αισθάνομαι.
Κι ας το αισθάνεται και αυτή.

Η Μάιρα μπορεί να μην είναι αλκοόλ, αλλά σίγουρα είναι μια εναλλαγή ηδονικής υδάτινης συμφοράς.

Ο έρωτας μεγάλωσε με την πρώτη σου ματιά
και η αγάπη  με τα ατελειώτά σου βλέμματα.

Χάρηκα που σε γνώρισα.
Χάρηκα που το πρόσωπο μου γνώρισε το δικό σου.
Χάρηκα ολότελα που όλη αυτή η χαρά δεν έμεινε δική μου - την είχα μεταφέρει στους γύρω μου.
Χάρηκα που σε γνώρισα για πρώτη φορά κάτω από το φως του φεγγαριού.
Χάρηκα που παραδώθηκα.
Χάρηκα που δεν προδόθηκα.
Χάρηκα τόσο που πέταξα που αναστέναξα.
Χάρηκα και χαίρομαι σαν να η χαρά δεν έχει σταματημό.

Ψιτ! Χάρηκα..
Δεν Τρελάθηκα!

Η βροχή ισοδυναμεί με νοσταλγία -
ισοδυναμεί με τζάκι αναμμένο, κόκκινο κρασί και δυο χέρια σφικτά δεμένα.

Το καλοκαίρι είναι σαν ένα ξέφρενο πάρτι και όταν ο χειμώνας έρχεται πρέπει να καθαρίσεις τα σκουπίδια σου, πρέπει να τακτοποιήσεις  τα απομεινάρια σου χωρίς κανενός την βοήθεια.

Δέκα Φορές.

... "Τόσα χρώματα να τρεμοσβήνουν στο κάθε κύμα της θαλάσσης σου, τόσα αρώματα να αναδύονται από την άπιαστη αγάπη σου - τόσα κι άλλα τόσα να έχουν νόημα κι άλλα που δεν έχουν πια απόθεμα.

Να τραντάζονται οι στιγμές - να τραντάζεται η σεληνόσκονη από πάνω μας, 

να μαγεύονται τα πρόσωπα να χορεύουν δίχως νόημα."...

Σου το είχα διαβάσει δέκα γαμημένες φορές και μου επαναλάμβανες και στις δέκα φορές ότι δεν το καταλαμβαίνεις  - ότι δεν είναι μια όμορφη ιστορία με αρχή και τέλος - είναι διάσπαρτες λέξεις ενωμένες χωρίς συνοχή.

Μα σου το είχα διαβάσει δέκα γαμημένες φορές - και όλο μου φώναζες!

Δεν καταλαμβαίνω τι δεν καταλαμβαίνεις - σου το είχα διαβάσει δέκα γαμημένες φορές!

Γι αυτό τον λόγο το  βρήκες εφευρετικό να μου κράτησες μούτρα, για μία ολόκληρη γαμημένη ώρα και όλα αυτά, γιατί το ποιήμα μου δεν έχει συνοχή - δεν είναι μια όμορφη ιστορία.

Με εκνεύριζεις πολύ, τόσο πολύ, που θέλω να φύγεις από το σπίτι μου - θέλω να απαλλακτείς απο μέσα μου και να πάρεις και τα ρέστα σου.

Θα ήθελα να καταλάβαίνες λίγο τα ποιήματα μου- να καταλαβαινες που και που εμένα - να μη με μαλώνεις για καμία συνοχή - για καμία όμορφη ιστορία.

Με εκνευρίζεις - με εκνευρίζεις τόσο πολύ που τις νύκτες όταν κοιμάσαι έρχομαι στο προσκεφάλι σου και διαβάζω το κάθε μου ποίημα που έχω γράψει για εσένα.

Κι ας μην τα καταλαμβαίνεις - κι ας μην έχουν συνοχή.

Η όμορφη ιστορία θα ήθελα να ήταν η ζωή μας - ο έρωτας μας.

Να μην με κρίνεις που δεν βγαίνω έξω, - που δεν θέλω να δω άνθρωπο.

Να μην με κρίνεις που δεν είμαι η γυναίκα που ονειρεύοσουν - που δεν ξέρω να σου μαγειρεύω - που δεν ξέρω να χορεύω.

Με εκνευρίζεις - με εκνευρίζεις τόσο πολύ όσο και ο εαυτός μου.

... "Τόσα χρώματα να τρεμοσβήνουν στο κάθε κύμα της θαλάσσης σου, τόσα αρώματα να αναδύονται από την άπιαστη αγάπη σου - τόσα κι άλλα τόσα να έχουν νόημα κι άλλα που δεν έχουν πια απόθεμα.

Να τραντάζονται οι στιγμές - να τραντάζεται η σεληνόσκονη από πάνω μας, 

να μαγεύονται τα πρόσωπα να χορεύουν δίχως νόημα."...

Σου το είχα διαβάσει δέκα γαμημένες φορές και μου επαναλάμβανες και στις δέκα φορές ότι δεν το καταλαμβαίνεις. Δεν καταλαμβαίνω τι δεν καταλαμβαίνεις - σου το είχα διαβάσει δέκα γαμημένες φορές...!

Φεύγω.

28 Δεκεμβρίου 1905
Βρετανία.

Μεγαλωμένη με περιορισμούς.
Μεγαλωμένη με αυθεντικότητα και πριγκιπική συμπεριφορά.
Γέννημα - θρέμμα υψηλής τάξης χωρίς χαρακτήρα -χωρίς μιλιά.
Έχω τρία παιδιά.
Ο αγαπημένος μου είναι ο Τζον - όχι πως δεν αγαπώ τα άλλα μου παιδιά, αλλά ο Τζον έχει κάτι από εμένα, κάτι από τα μάτια μου, την δυναμικότητα μου και το ανεξήγητο χιούμορ.
Μεγαλωμένη χωρίς πάθος - χωρίς συναισθήματα.
Κάθε πρωί, ζω και επιβραβεύω τον εαυτό μου που έχω μάθει να κεντώ τόσο γρήγορα, που έχω μάθει να διαβάζω και να γράφω χωρίς λάθος τονισμούς - χωρίς ορθογραφικά λάθη.
Ο άντρας μου είναι πολύ όμορφος και γοητευτικός, όχι όμως για εμένα, για τις υπόλοιπες γυναίκες.
Οι κρόταφοι του έχουν γίνει γκρίζοι και αυτό λένε ότι είναι γοητεία.
Η μόνη γοητεία που του αναγνωρίζω είναι ότι είναι ένας αξιότιμος πατέρας  - ένας δυναμικός άντρας όπου μας προσφέρει την οικονομική ευχέρεια να ζούμε πλουσιοπάροχα.
Κατά τ' άλλα, είναι ένα τιποτένιο καθίκι - με προσδιορίζει σαν μια μηχανή στις ορέξεις του - σαν μια δούλα του σεξ - μερικές φορές προσκαλεί κι άλλες γυναίκες στο κρεβάτι -τσούλες του δρόμου - και εγώ πρέπει να λαμβάνω μέρος σε όλο αυτό το πανηγύρι.

Σε λίγες μέρες ο χρόνος θα μας αποχαιρετήσει.
Αυτός ο χρόνος θέλω να μου φέρει χαμόγελα, ψυχική γαλήνη και επίσης εύχομαι στις κόρες μου, μην έχουν την ίδια τύχη - ατυχία με εμένα μιας και ετοιμάζονται να παντρευτούν.

31 Δεκεμβρίου 1905
Βρετανία

Είχαμε οργανώσει μια υπέροχη τελετή στο σπίτι - είχαν μαζευτεί όλοι οι κύριοι και οι κυρίες της υψηλής κοινωνίας.
Έραψα ένα υπέροχο μαύρο φόρεμα με δαντέλα και είχα φορέσει το μαργαριταρένιο μου κολιέ, αυτό που μου είχε δώσει η μητέρα μου σαν κειμήλιο από την γιαγιά.
Η μαμά έλεγε πως της μοιάζω, ότι έχουμε την ίδια άτσαλη συμπεριφορά και τα ίδια καμώματα - αυτό όμως με ικανοποιούσε γιατί γνώριζα ότι η γιαγιά ήταν σπουδαίος άνθρωπος με πάθος.

Στην τελετή ήταν όλα όμορφα, όλα καθώς πρέπει, όλα στην εντέλεια!

Έξω χιόνιζε και η μουσική μας ορχήστρα άρχιζε να δίνει νότες χορού.
Ο άντρας μου σαν οικοδεσπότης με πήρε από το χέρι, το φίλησε, και δώσαμε ενθαρρυντικό βήμα στους υπόλοιπους καλεσμένους.
Όλα κυλούσαν αρμονικά, όλα όπως θα έπρεπε.

Ξαφνικά μας διέκοψε ένας κύριος και πρότεινε στον άντρα μου να χορέψει μαζί μου.
Είχα ενθουσιαστεί με διακριτικότητα γιατί είχα βαρεθεί να παριστάνω την τέλεια γυναίκα, την τέλεια ντάμα.
Τον λέγαν Τζορτζ, είχε πράσινα εκφραστικά μάτια και ένα υπέροχο χαμόγελο.
Μιλούσαμε κατά την διάρκεια του χορού και κάθε του λέξη που ξεστόμιζε ήταν σαν μια περιπετειώδης ιστορία.
Το άγγιγμα του ήταν ζεστό και ένιωθα μία τρυφερότητα προς στο πρόσωπό μου.

Δεν ξέρω  πως έγινε - τι έγινε -
Δεν ξέρω πως βρεθήκαμε γυμνοί μέσα στο δάσος.
Δεν ξέρω πως παρασύρθηκα αλλά νομίζω πως έχω ερωτευτεί!

Δεν ντρέπομαι όμως γι αυτό.
Τον έρωτα δεν τον βίωσα ποτέ.
Τώρα νομίζω έχει έρθει η στιγμή!

Θα φύγω μαζί του...

02 Ιανουαρίου 1906

Έχω γράψει στον κάθε ένα γράμμα ξεχωριστά..
Ελπίχω τα παιδιά μου να με συγχωρέσουν.
Τους έχω εξηγήσει τα πάντα στο γράμμα.

Αφήνω πίσω όμως το κάθε "πρέπει" αυτής της κοινωνίας.
Αφήνω πίσω την ψεύτικη μου ζωή.
Πάω να ζήσω έντονα.
Ο έρωτας μου χτυπά την πόρτα και του έχω ανοίξει.
Τα μαζεύω όλα τώρα και φεύγω.
Φεύγω με χαμόγελο.
Φεύγω με αποφασιστικότητα.
Φεύγω όπως θα έφευγε ο κάθε ερωτευμένος - με θέληση!

Τα αφήνω όλα πίσω, γιατί η ζωή με περιμένει στην γωνιά και δεν πρόκειται να την στήσω.

Φεύγω, πάω να ζήσω!

Φόρτωσα -

Να που τα φόρτωσα όλα σε ένα μπλε αυτοκίνητο και έφυγα χωρίς να κοιτάξω πίσω - έτσι κι αλλιώς το πίσω μου φέρνει ταραχή.
Να που το κοντέρ έχει σημειώσει 140 χιλιόμετρα και δεν κοιτάω ούτε δεξιά ούτε αριστερά - ο δρόμος μου είναι μπροστά, είτε ευθύς είτε με στροφές.

Είχα σημειώσει 1 - 0 με την Ζωή!
Με είχε εξοντώσει από το πρώτο ημίχρονο της γέννησής μου - της πρώτης μου επαφής με την Μητέρα Γη.
Γεννήθηκα και χρωστούσα ήδη ένα προπατορικό αμάρτημα και ένα πρώτο κλάμα.
Γύρω μου όλα ήταν χαμός - ήμουν σαν μια εφεύρεση - σαν μια μαθηματική πράξη που είχε λυθεί -   κι εγώ μωρό ακόμη, να έχω επίγνωση του προβλήματος μου - να έχω επίγνωση της διαφορετικότητας μου.

Έτσι από μικρή τα φόρτωνα όλα και έφευγα.
Όχι - όχι -  καμία φυγή δεν με ικανοποιεί, καμία δυσκολία δεν με εξιτάρει να το βάζω στα πόδια -έχω θέμα όμως - έχω θέμα με την κανονικότητα - με τα κλουβιά - με τους ανθρώπους μηχανές - με τα συναισθήματα που δεν ειπώνονται και τις πράξεις που δεν υλοποιούνται.
Έχω θέμα με τα ζευγάρια που δεν γελάνε,
Με τα παιδιά που δεν παίζουν στα πάρκα.
Με τους ενήλικες που μεγαλώνουν.
Και με τους γέρους που γερνούν.

Έχω θέμα και με τον εαυτό μου - μου την δίνω τόσο πολύ που θέλω να βαρέσω το κεφάλι μου στο ίδιο μου το κεφάλι- μήπως βγει κάτι από μέσα - μήπως καταλάβω τι πάει λάθος με εμένα - μήπως έτσι καταλάβω γιατί είμαι τόσο ανήσυχο πνεύμα - τόσο ασυμβίβαστη σκέψη.

Μερικές φορές με κουράζει η  ιδιορρυθμία μου, με κουράζουν οι διαφορετικές πτυχές μου - με κουράζει η στασιμότητα του κόσμου - με κουράζουν και όλοι αυτοί οι δήθεν ευτυχισμένοι - οι δήθεν ερωτευμένοι - οι δήθεν γνώστες του θέματος.

Με κουράζει οτιδήποτε φαίνεται κουρασμένο.
Χωρίς αντοχή.
Χωρίς ενέργεια.
Χωρίς πάθος.

Έτσι από μικρή τα φόρτωνα όλα και έφευγα.
Όχι - όχι -  καμία φυγή δεν με ικανοποιεί, καμία δυσκολία δεν με εξιτάρει να το βάζω στα πόδια -έχω θέμα όμως
 - έχω θέμα με την κανονικότητα
 - με τα κλουβιά
 - με τους ανθρώπους μηχανές
 - με τα συναισθήματα που δεν ειπώνονται και με τις πράξεις που δεν υλοποιούνται!

Σε αυτούς που μας λένε να περιορίσουμε τα αισθήματα μας- να είναι πιο συγκεντρωμένα - πιο τακτοποιημένα- να παν να γαμηθούν.
Σε αυτούς που μας λένε να ζούμε μια μέτρια κατάσταση - χωρίς συναισθηματισμούς - χωρίς αυθορμητισμούς να ψάξουν για ταίρι τους, τους πιο πάνω!

Με έχουν ρωτήσει τι είναι το πιο τρελό που έχω κάνει για ένα έρωτα;
Το πιο τρελό που έχω κάνει για τον έρωτα, είναι να ερωτευτώ!
Κανένα όριο δεν αντέδρασε για να μη σπάσει.
Κανένα σώμα δεν γεννήθηκε για να μην λεηλατηθεί.
Κανένας ήχος δεν δημιουργήθηκε για να μην ακουστεί.
Κανένας έρωτας δεν συναντήθηκε για να μην ερωτευτεί.

Έχω ακούσει...

Έχω ακούσει να μου λένε ότι ο έρωτας ισοδυναμεί με πόνο  - ότι ο ερωτάς είναι λυγμοί και μαύρες σκοτεινές νύκτες μοναξιάς.
Έχω δει ανθρώπους να αναγνωρίζουν την φτώχεια του συναισθήματός τους, χωρίς ασυμβίβαστους προορισμούς.
Έχω βιώσει μέσα από όλους εσάς, την αφθονία των στιγμών σας.
Αναγνωρίζω όμως, ότι στον έρωτα δεν υπάρχουν υπαινιγμοί.
Είναι καθαρός - ατόφιος - με χαρακτήρα.
Δεν ξεγελά ούτε ξεγελιέται.
Δεν μπορείς να κρυφτείς πίσω από κανενός το δάκτυλο - ούτε καν το δικό σου!
Ο έρωτας είναι άπιαστος.
Είναι μπαλόνια ελεύθερα στον ουρανό - πόρτες χωρίς κλειδαριές - δέντρα χαραγμένα από ένταση της στιγμής.
Έρωτας δεν είναι κάποια τηλεοπτική σειρά με επεισόδια σπαραχτικά - είναι ευλογία και χαρά!

Ο έρωτας, θα σε βρει σε όποια κατάσταση κι αν είσαι, δεν θα σου χτυπήσει την πόρτα, - δεν θα είναι ευγενικός, δεν θα περιμένει να απαντήσεις αν είσαι έτοιμος για να μπει - θα έρθει να τα φέρει όλα πάνω κάτω σε μια στιγμή.

Έχω ακούσει να μου λένε ότι ο έρωτας ισοδυναμεί με πόνο  - ότι ο ερωτάς είναι λυγμοί και μαύρες σκοτεινές νύκτες μοναξιάς -αλλά δεν πιστεύω ούτε μια λέξη από εσάς.

Ο Έρωτας, ίσως κάποτε να πονά - μα είναι το όμορφο κομμάτι που μας κεντρίζει και συνεχίζει να μας μιλά.

Οι φωνές έχουν λιγοστέψει και οι κραυγές μου έχουν πνιγεί.

Στα σκαλοπάτια σου να υπομένω σπαρακτικά ένα σου βλέμμα - μια σου ματιά - μια κατανόηση.

Στα μάτια σου να αναζητώ φωτιά με ζεστασιά κι ας υπάρχουν χιλιάδες οι καπνοί.

Στα σκαλιά του σπιτιού σου να περιμένω να φανείς, να μου δώσεις το χέρι σου, να μου πεις 

"Πάμε ξανά από την αρχή",

Μη μου πει τίποτα κανείς.

Θα περιμένω εδώ, μέχρι να φανείς.

Θα περιμένω εδώ μέχρι να μου μιλήσεις να μου πεις να ξαναρχίσουμε να δίνουμε νόημα στην ζωή  -

Έχω ξευτιλίστει πίσω από μάζες των ανθρώπων και τις μυρωδιές σαρκικών επιθυμιών.

Με έχουν ξεφτιλίσει σαν τις αργίες που δεν πηγαίνουν εκδρομές, δεν βλέπουν ηλιοβασίλεμα, δεν ανασάνουν πράσινο αέρα.

Τις νύκτες ξευτιλίζομαι ακόμη περισσότερο.

Γυρεύω μέσα στα στενά του εαυτού μου τον έρωτα μου - γονατίζω από απραγία και κλαίω σαν μωρό παιδί.

Τις νύκτες ξευτιλίζομαι ακόμη περισσότερο - αναζητώ, ποθώ, αναστενάζω και πονώ.

Να κοιτάζεις που και που τον καθρέφτη σου. 

Να κοιτάζεις που και που τον εαυτό σου.

Μη φοβάσαι ότι θα ραγίσεις.

Ήδη το βίωσες και επιβίωσες.

Όταν θα είμαι πια νεκρή,
θα έρχεσαι να μου φέρνεις λουλούδια στον τάφο μου;
Θα είσαι ρομαντικός;

Κι όταν δεν θα μπορώ να σου μιλάω,
θα έρχεσαι να με επισκέπτεσαι,
να μου λες τα νέα σου,
τη ζωή κάνεις,
και τι όνειρα αναζητάς;

Κι όταν θα είμαι πια νεκρή,
θα με αγαπάς;
Θα έχεις συναισθήματα για εμένα όπως παλιά;
Θα εξακολουθείς να με κυνηγάς;

Κι όταν θα είμαι πια νεκρή,
θα είσαι εσύ, άραγε o ζωντανός...;

Στην Αγάπη σου δεν τίθεται θέμα ζύγισης.

Η Αγάπη σου δεν έχει συνδυασμούς ούτε κλειδαριές -είναι καθαρή σαν τα μάτια ενός παιδιού.

Εσυ δεν ανήκεις στα σκοτεινά, μόνο στα ζωντανά.

Εσυ έχεις  πρόσωπο που αποτελείται από χαρά.

Εσύ ναι εσύ - αγάπαμε όσο πιο αληθινά - πιο μαγικά - πιο ερωτικά.

Και όταν εγώ γίνω εσύ - τότε εγω θα 'μαι θάλασσα.

Και όταν εσύ γίνω εγώ - τότε εσύ θα 'σαι στεριά.

Και όταν εμείς μπλέξουμε σαν ένα - θα σου μιλάω για ουράνια.

Ακαταπόνητη να ψηλαφίζω την ευτυχία.

Χωρίς κορεσμό να φτάνω στην έξαρση της φαντασίας μου.

Άντρας.

Ο άντρας δεν είναι στόχος, είναι ο λόγος να αναθεωρήσεις τους στόχους σου.
Ο άντρας δεν είναι  άκαρδο είδος  - είναι κουρασμένο αγόρι από πληγές.
Με κάποιους μοιράζεσαι κούπες από καφέ και με άλλους φλόγες από στιγμές.
Με κάποιους μοιράζεσαι εποχές και με άλλους ολόκληρες ζωές.
Ο άντρας είναι μια ελκυστική παρουσία και από φόβο μη κλαις.
Με κάποιους μοιράζεσαι μελανιές και με κάποιους υπέροχες ματιές.

Ο άντρας μου, δεν έρχεται τις νύκτες με πληγές - δεν είναι κουρασμένος από τις στιγμές.
Ο άντρας μου, δεν είναι αυτός, ούτε ο άλλος - είναι μοναδικός!

Ο άντρας μου είναι πολλοί μέσα σε ένα.
Είναι αυτός που θα δώσει νόημα στις μέρες μου και γέλια στις ξενέρες μου.
Χρώματα στα γκρίζα μου - Αρώματα στις λαχτάρες μου.

Ο άντρας δεν είναι στόχος, είναι ο λόγος να αναθεωρήσεις τους στόχους σου.
Ο άντρας δεν είναι γυναίκα αλλά μια γυναίκα δεν πρέπει να είναι ο άντρας.

Έγω δεν είμαι άντρας  - αλλά ζηλεύω την καρδιά ενός κουρασμένου αγοριού που ξέρει να αγαπά αληθινά.